บันทึกประจำสองวันธรรมดา

เสาร์ที่ 27 มกราคม 2550

ณ.บ้านคุณอาวิจิตรและสภาบันวิจัยจุฬาภรณ์

การประชุมเรื่องหมู่บ้านพลัมครั้งที่ 004 และประชุมแผนสื่อประชาสัมพันธ์งานภาวนาโดยท่านติช นัท ฮันห์

ถึงแม้จะเป็นการประชุมต่อเนื่องตั้งแต่สิบโมงเช้าถึงเกือบสี่ทุ่ม นับว่ายังโชคดีที่เป็นการประชุมที่ใกล้เคียงอุดมคติอย่างมาก เรียกว่าเป็นสุนทรียสนทนาอย่างแท้จริง เป็นอย่างไรใครอยากรู้จริงๆไปอ่านที่บล็อคหญิงเพราะเขียนไว้อย่างละเอียดแล้ว ได้ข้อสรุปชื่อหัวข้อนำภาวนาที่จะมาถึงจากหลวงพี่นิรามิสาแล้วว่า สู่ศานติสมานฉันท์ หรือ Toward peace and harmony แบบโปสเตอร์และแผ่นแทรกของการประชาสัมพันธ์งานภาวนาโดยพวกเรากลุ่มแจ่มจิต หรือ สมอลกัมปะนีในอนาคตอันใกล้นี้ ก็ผ่านฉลุยอย่างงดงาม ซึ่งมีการปรับนิดหน่อย เดี๋ยวคงจะได้เห็นของจริงกันแน่ๆเราจะแปะโปสเตอร์ไปให้ทั่วเมืองเลย ประทับใจที่สุดคงเป็นตอนที่ มีการขอโหวตว่าชอบโปสเตอร์เวอร์ชั่นแนวตั้งหรือแนวนอนมากกว่ากัน แล้วทุกคนก็ตอบว่า "เลือกตั้งค่ะเลือกตั้ง" ฮา.... ประชุมกับพระก็ตลกได้ เจ๋งหว่ะ

อาทิตย์ที่ 28 มกราคม 2550

ซัมติ๊งสวีท-แจ๊สเดอะคิง-จิ้มจุ่มสวนลุม-วงเบียร์บนสนามหญ้า-เต้นบี้เดอะสตาร์กลางสวนลุมไนท์บาร์ซาร์

เวรี่ชิลล์เดย์จนไม่อยากประชุมงานแล้วใจแตกกันหมด แจ่มจิต จิตแตก

ว่าด้วยรัก

เมื่อตระหนักได้ว่าความรักของฉันนั้นต่ำต้อย
และเต็มเปี่ยมไปด้วยความเห็นแก่ตัวฉันใด
ก็เป็นการสมควรแล้วที่ฉันมิได้รับความรักที่ยิ่งใหญ่ฉันนั้น
ควรหรือที่จะร้องขอสิ่งใด ควรหรือที่จะเจ็บปวดถึงเพียงนี้
เป็นการค้นพบที่สร้างความเบาหวิว
แม้กระนั้นยังมีช่วงเวลาที่เราได้อยู่เพื่อกัน และกัน เท่านั้น อย่างแท้จริง
ถึงแม้จะมีแต่ความรักอันต่ำต้อยของฉันกับความไม่รักไม่มีอารมณ์ของเธอ
เราก็ควรที่จะดื่มด่ำกับทุกประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
เสมือนว่าเป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นหนึ่ง ไม่ว่ามันจะคือรอยยิ้มหรือคราบน้ำตา
เหนือสิ่งอื่นใด ฉันควรที่จะให้อภัยความต่ำต้อยและเห็นแก่ตัวของตัวเองก่อน
เพื่อเป็นก้าวแรกของการหลุดพ้นไปจากตัวของมันเอง
เพียงก้าวแรกเท่านั้น ไปสู่ความรักที่ยิ่งใหญ่ซักวัน

the meeting with Jonathan Livingston and his flock ภาคหวัดนก

..เฮ้ยพรุ่งนี้ไปจับนกกัน นกนางนวล
..อยากไปหว่ะแต่ว่าต้องทำงานนี่หว่า
..ก้อครึ่งววันเองกลับซัก11โมงก้อได้ ..ไปกี่โมงอ่ะ
..ต้องไปให้ถึงบางปู หกโมงเช้า

..ห๊า ล้อเล่นเปล่า เช้าแสด

..แต่ว่าอยากไปอ่ะๆๆๆๆ จับนกนางนวล อยากไปๆๆๆ พบโจนาธานในตำนาน

...ไปก้อได้

..และแล้วการเดินทางก้อเริ่มต้นอีกครั้ง

ฟ้ายังไม่สาง..เรามาจับนก..นกอยู่ไหน..คนนำทีมจับอยู่ไหน..--'

ไม่มีไรทำ..ซะงั้น ฮา

พยายามเท่บ้าง แต่กลายเป็นนกหัวขวาน..อ่า


ดรีมทีม..ยังคงฝันหวานถึงการจับนก..แม้จะยังไม่เจอใครโผล่มาเลย..--'


มีแต่นกพิราบ..ชิลล์

นิวเป็นนก

ฉายเดี่ยว

มาแย้วๆ

เริ่มทดลองแพสำหรับใส่อาหารล่อนก

ยังมีนกกระยางด้วยน่ะ

ชุลมุนจัดๆแหเดียว 30กว่าตัวแหนะ

ต้องค่อยๆแกะออกเบาๆ แต่ละตัวดิ้นกระจายกลัวปีกจะหักจริงๆ

ขอเรียกขานเจ้าตัวนี่ว่าพี่โจนาธาน ซึ่งเค้าติดอยู่ล่างสุดของแก แต่แรงเยอะแบบเกิอบแหกแหขาดเลยทีเดียว ขนนกนี้หนานุ่มกว่าที่คิดแฮะ
...พี่ๆไม่กลัวหวัดนกเหรอมาสุ่มจับนกมาสำรวจหวัดนกเนี่ย

...มันเป็นงานในหน้าที่น่ะน้อง

...แล้วน้องไม่กลัวเหรอ ความจริงมันก้ออันตรายน่ะ

...อ่าคิดในใจว่า...ก้อกลัวนิดหน่อยแต่ก้อมาแล้วนี่หว่า เอาน่าๆ

....ถ้าน้องๆกลับไปแล้วเป็นหวัดไม่สบายกันต้องรีบไปให้หมอตรวจน่ะ..--'

ปล.ได้สอบถามเรื่องราวเกี่ยวกับการทำวิจัยศึกษาพฤติกรรมการอพยพของเจ้านกนสงนวลมาบ้าง แต่วันนี้เหนื่อยมาก วันหลังจะมาเล่าให้ฟังต่อ

ว่าด้วยความโง่ บ้า อวิชชา และน้ำตาที่ยังไหลอยู่

รู้
แต่ก็ยัง...เขลา
เจ็บ
เก็บ
บางที...ก็รับมือไม่ไหว
ความโง่ บ้า น้ำตา อารมณ์
อีกแล้ว
เย็นเยียบ
หนาวลึก
กลั่นออกมา
เป็นน้ำตาร้อนๆ

บันทึกประจำวันธรรมดา

20 มกราคม 2550
ตื่นสายงัวเงียปวดหัว เนื่องจากนอนดึกเกินไปหน่อย
เมื่อคืนฝันอีกแล้ว
วันนี้มีสิ่งที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำหลายอย่าง
เริ่มจากต้องไปสัมเพ็งและเจริญรัถ
แต่โชคดีที่นิวไปสัมเพ็งแล้วเลยฝากนิวซื้อของได้
บ่ายๆนัดกะนผุยจะไปป๋วยเสวนาคาร
วันนี้มีเสวนาเรื่อง ผ่านตัวตน ค้นความคิด คนสารคดี
ซึ่งมี คุณอรสม สุทธิสาคร
คุณนิรมล เมธีสุวกุล
คุณนิพัทธ์พร เพ็งแก้ว
คุณประสาน อิงคนันท์
ล้วนเป็น...คนหาเรื่อง...ทั้งน้านนน เสียดายที่คุณวันชัยไม่มาด้วย
ความที่รถติดมากๆเลยตัดสินใจไม่กลับไปที่รถตัวเอง
แต่หอบของพะรุงพะรัง คือ ม้วนผ้ายาวขนาดเดินพาดหัวคนได้ตลอดทาง
ที่ซื้อมาจากเจริญรัถไปเพื่อให้ทันการเสวนา
การเสวนาเริ่มดำเนินและจบไปใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงครึ่ง
ยังคิดว่าอยากให้ผู้ดำเนินรายการเจาะลึกลงไปในสิ่งที่คนทั่วไปอย่างเราๆไม่เคยรู้เกี่ยวกับการทำสารคดีมากกว่านี้
แต่นี่ก็เป็นการพูดคุยในแบบเข้ากับบรรยากาศการเสวนาสบายๆ ยามบ่าย
และครบถ้วนทั้งทางด้านดีและสิ่งที่ยังเป็นข้อจำกัดมากๆสำหรับคนทำสารคดี
อีกกลุ่มคนเล็กๆที่ต้องเข้มแข็งมุ่งมั่นกับสิ่งที่เชื่อและว่ายทวนธารกระแสหลักอันเชี่ยวกราก
ผู้มาฟัง เมื่อลองนับๆไปแล้วไม่เกิน20คน
แต่ถ้านับจริงๆแบบไม่ใช่คนในวงการอยู่แล้ว เห็นจะมีไม่เกิน 5 คน
ซึ่งเป็น เรา นผุย ดี ไปซะ 3 คนแล้ว - -'
อีกสองคือ พระมหาประดิษฐ์ และ พระอีกรูป เจอแล้วแอบตกใจ เจอพระมหาประดิษฐ์อีกแย้วว
ไอ้นผุยกะดีก็มาสายแถมยังมาหลับอีก ฮา
ยังไปเจอน้องบอยซึ่งเป็นน้องที่กลุ่มรักษ์เขาชะเมาและทำงานอยู่กับปาจารยสารอีกด้วย
คนว่างงาน รีบรี่เข้าไปบอกน้องบอยว่ามีกิจกรรมอะไรให้โทรมาชวนด่วน ๆ
เพราะตอนนี้เวลาไม่ใช่ข้อจำกัดอีกต่อไป แต่เงินเป็น ฮา
เกือบหมดวัน เกือบหมดพลัง เพราะไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าถึงเย็น
เลยจบลงด้วยเค้ก น้ำหวาน ข้าวผัดปลาสลิด และการสนทนาธรรมสไตล์พวกเรา กับนผุยและดีที่บ้านพระอาทิตย์
เติมพลังชีวิตแล้วกลับบ้าน
เมื่อคืนก็ฝันอีกแล้ว
วันนี้ก็มีอะไรต้องทำอีกมากมาย
เดินต่อไป

ปล. ไปดูคลิป...เหยื่อ...ที่บล็อคหญิงมาแล้ว โหด มันส์ ฮา เพิ่งรู้ว่าท่าทางพวกเราตอนเล่นหัวดีนี่มันหนุกหยั่งงี้ ฮา

.

She'll let you in her house
If you come knockin' late at night
She'll let you in her mouth
If the words you say are right
If you pay the price
She'll let you deep inside
But there's a secret garden she hides
She'll let you in her car
To go drivin' round
She'll let you into the parts of herself
That'll bring you down
She'll let you in her heart
If you got a hammer and a vise
But into her secret garden, don't think twice
You've gone a million miles
How far'd you get
To that place where you can't remember
And you can't forget
She'll lead you down a path
There'll be tenderness in the air
She'll let you come just far enough
So you know she's really there
She'll look at you and smile
And her eyes will sayShe's got a secret garden
Where everything you want
Where everything you need
Will always stay
A million miles away

Copyright © Bruce Springsteen (ASCAP)

Goddess of Loneliness

เดิน-ไม่คิด-กิน

วัดอะไรจำไม่ได้แต่เป็นวัดที่ตัวโบสถ์ทำจากสังกะสีและเป็นทรงจีน เท่มากๆ สัณนิษฐานว่ามีตั้งแต่สมัยร.5 อ.แกลง จ.ระยอง

ชอบรูปนี้มากๆเป็นตัวเองในอีกมุมหนึ่ง ผู้หญิงผอมๆ หน้าจืดๆแบนๆ เปล่าเดินมาสวยๆพริ้วๆ แต่เดินมาคุ่มๆ จริงๆแล้วไม่ได้คิดอะไรอยู่ ก็แค่เดินกิน

ขอขอบคุณช่างภาพระดับเทพหนังสั้น คุณโจ้

REVERSIBLE

In space
....................I am
inside of me
...................the space
outside of me
..................the space
nowhere
..................I am
outside of me
..................in space
inside
..................is space
outside of it
..................nowhere
I am
..................in space
etcetera

..................Octavio Paz

ปล. อันนี้ขอขอบคุณเอ๋ ที่อุตส่าห์แบกหนังสือเล่มหนามากข้ามน้ำข้ามทะเลมาให้เพื่อน
Octavio Paz กวีชาวเมกซิกันอีกท่านนอกจาก Pablo Neruda ที่คนส่วนใหญ่จะรู้จักกันมากกว่า
ซึ่งข้าพเจ้าชื่นชอบงานและรูปแบบการเขียนของ Octavio Paz อย่างมาก
แต่ในเมืองไทยไม่ค่อยแพร่หลายและแทบไม่มีหนังสือให้หาอ่าน
ได้เล่มใหม่มาก็เลยเอามาแบ่งปันให้เพื่อนลองอ่าน เลือกบทสั้นๆ
เพราะเพื่อนบางคนอ่านแล้วบอกว่ากุอ่านไม่รู้เรื่องหว่ะ อะไรของมึง555
ต้องขอบคุณเพื่อนเอ๋จริงๆที่แบกเล่มหนาสุดมาให้ ซึ้งใจเอ๋

Blog Tagged เอาใหม่ๆ จะตั้งใจเล่าล่ะน่ะ

ดันมีคนหาว่า แกเขียนไรไม่มีที่มาที่ไปเอาซะเลย
ก็ได้ๆ จะตั้งใจเล่าอย่างจริงจังเลยทีเดียว

โดน อ.ม่อน แท็คมา ก็เลยทำตามแต่โดยดีด้วยคน
blog tag การแท็คคืออะไร..?
คนที่โดนแท็ค จะต้องเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเอง 5 ข้อ
ที่เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยซึ่งคนทั่วไปอาจจะไม่รู้
และแท็คต่อไปอีก 5 คน แล้วนำไปขึ้น blog



1 เป็นคนมีชื่อเล่นเยอะมากๆๆๆ อาจจะเป็นเพราะนิสัยน่ารัก มีแต่เพื่อนชอบ อยากเล่นกะเราเยอะแยะไปหมด ฮิฮิ ชื่อเล่นแต่ละอันก็มีที่มาของแต่ละยุค เด็กดักแด้ ได้มาตอนช่วงที่มีเด็กทารกเกิดมาไม่สมประกอบเหมือนหนอนผีเสื้อตาโปน เกโระ คืออะไรที่ตาโปนๆเพื่อนจะเอามาเรียกหมด เมล่อนหรือหัวแตงโม บางคนก็หาว่าเราหัวโตบ้างล่ะ และยังมีอีกหลากหลาย ได้แก่ เคลิ้ม โอลีฟ เสื่อม สายรุ้งหรืออีรุ้ง จักระดึ๊บ จักรพงศ์ จักฤษ จักรยาน จักรเฮี้ยว ชื่อที่ชอบที่สุดคือ ปลาทอง ได้มาตอนป.5 ที่มีการ์ตูนเรื่องปริศนาปลาทองฉายทางทีวี แต่ว่าไม่ชอบที่ปลาทองต้องอยู่ในโหลแก้วเลย ขอเป็น goldfish live in the sea ชื่อนี้ก็ลอกเลียนมาจากวรรณกรรมเล่มหนึ่งที่ชื่อ blowfish live in the sea ที่เคยอ่านสมัยเด็ก แต่ที่จริงน้อยคนล่ะมั้งที่จะรู้ชื่อเล่นที่แท้จริงอันไม่มีใครเรียก ฮือๆ

2 ตอน อายุ 16 คิดว่าโตขึ้นต้องเป็นคนบ้าสติไม่ดีแน่ๆ แบบมั่นใจมากๆ อันนี้เริ่มคิดมาตั้งแต่ 15 พอ 16ก็แน่ใจมากขึ้น อยู่มาวันนึงเพื่อนๆยกขโยงกันไปดูหมอดูว่าจะสอบเอนท์ติดมั้ย ก็ไปกะเค้าด้วย มีอยู่ตอนนึงที่หมอดูๆมือ เงียบไปซักพัก แล้วเงยขึ้นมาพูดว่า ไม่ต้องกลัวบ้าน่ะหนู ไม่บ้าหรอก .... โดยไม่ได้บอกความคิดในใจกะเค้า งงว่า รู้ได้ไงอ่ะ แสดงว่าในเส้นลายมือต้องบอกว่า ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงคนบ้าแน่ๆ กึ๋ย

3 แต่ก่อนไม่ค่อยชอบเวลาคนพูดว่า แกเปลี่ยนไปน่ะ แต่ตอนนี้ถ้าได้ฟังคำแบบนั้นอีกจะยิ้มๆอารมณ์ดี ต่อๆไปก็คงเปลี่ยนไปเรื่อยๆมั้ง

4 คิดว่าเคยเกิดเป็นจิ้งจกมาก่อน อันนี้ก็ยังยืนยัน

5 ตอนนี้ใจอยู่บนภูเขาสูงที่อินเดีย กะดอกไม้เล็กๆตามข้างทาง อันนี้เพื่อนๆน้องๆหลายคนคงรู้แล้ว บ้างก็หาว่าเพ้อเจ้อที่ ยังไม่ทันจะเตรียมใบสมัครเสร็จเลย ก็มานั่งคิดแล้วว่าจะเอาอะไรใส่กระเป๋าไปมั่งดี แล้วหนังสือตั้งเยอะอยากเอาไป น้ำหนักจะเกินหรือเปล่า จะเรียนโยคะที่ไหนดี หรือจะเอาของกินอะไรไปตุนบ้าง จะขยับหัวแบบแขกๆเป็นมั้ยน่ะ 5555
เหนื่อยล่ะ

จะแท็คใครดีหน๊อ
ขอเป็น 1 ทราย 2 อุ๊บ 3 จอย 4 นัดทิกา 5 คุณวิจักขณ์ แล้วกันน่ะ
นี่มันหมดในลิงค์แล้วเลยไม่สามารถแท็คใครได้อีกแล้วฮ่ะ

Heaven is here and Hell is now

Though we said we're in despair and lonely,
once we laugh and smile at any very little (no)thing.
A second of a second we smile and forget about our bitterness,
we tread in heaven.
How silly we never realized.
There's weird fact about heaven and hell.
We normally think it is above and under us.
Forget about the distance, we count it infinite.
But the truth is heaven is here and hell is now,
and it take us only one breath from heaven to hell or hell to heaven.

choices are our.
do you believe?

now i'm happy taking rides heaven and hell several time a day
:)

โรงเรียนใหม่ในฝัน

ตื่นเต้นจนไม่อยู่กะปัจจุบัน ไม่น่าเชื่อว่าแม่จะไฟเขียวให้ไปเรียนได้ เย้เย้
เตรียมวางแผนท่องแดนภารตะให้ปรุ ทั้งที่ๆยังไม่รู้ว่าเค้าจะรับเข้าเรียนรึเปล่าเลย ฮ่าฮ่า
ปล.ไอ้นิว แกเข้าลิงค์อันนี้เลยมีรูปโรงเรียนเยอะว่าในเว็บหลักพอควร แต่ชั้นจำอีเมลล์แกไม่ได้ ลิงค์เอาจากบล็อคเราแล้วกันน่ะ

http://www.artoflearning.com/art/santi.html

มุมชิลล์

ชาวแก๊งค์เชียงใหม่

ผัดถั่วงอก 18 อรหันต์

เดิน...วิถีแห่งสติ (จริงรึ)

เสียดายพลาด เค้าว่าการแสดงสุดมันส์

สาวสวย กะ ลำธารใส

หึ หึ น้องธารรรรรร

น่ากัววว เทยควายชัดๆเสื้อรัดติ้ววว

แก๊งค์ก้นครัว

เบื้องหลังความสงบเยือกเย็นของ อยู่ดอยย่ำดิน ก็เป็นหยั่งงี้นี่เอง เฮ

1 มกราคม 2550

ป.ล.จะต้องคอยแฮ้บรูปจากกล้องชาวบ้านมาเก็บไว้ แต่ตอนนี้มีน้อยจริงๆ

การรัก

ท่านรพินทรนาถ ฐากูรเคยกล่าวไว้ทำนองว่า "ขอให้ความรักของฉันที่มีต่อเธอนั้น ไม่แปรเปลี่ยนไปเป็นภาระของเธอ เพราะแท้ที่จริงแล้วฉันเป็นฝ่ายเลือกที่จะรักเธอเอง"

คัดย่อมาจาก บทหนึ่งของ งาม อย่าง เซน โดย ภิกษุณีชุนโด อาโอยาม่า สำนักพิมพ์เสมขิกขาลัย

ปล. รู้สึกว่าช่างโชคดีเสมอๆ อีกครั้งที่ตัวเองหยิบหนึ่งสือถูกเล่มถูกเวลาให้กับตัวเองได้อย่างน่าประหลาดใจ ทำให้วันนี้เป็นอีกวันพิเศษเลยทีเดียว :)

Make me the gardener of your flower garden.

The Gardener

Rabindranah Tagore

1

SERVANT : Have mercy upon your servant, my queen!.

QUEEN : The assembly is over and my servants are all gone. Why do you come at this late hour?

SERVANT : When you have finished with others, that is my time.I come to ask what remains for your last servant to do.

QUEEN : What can you expect when it is too late?

SERVANT : Make me the gardener of your flower garden.

QUEEN : What folly is this?

SERVANT : I will give up my other work.I will throw my swords and lances down in the dust. Do not send me to distant courts; do not bid me undertake new conquests. But make me the gardener of your flower garden.

QUEEN : What will your duties be?

SERVANT : The service of your idle days.I will keep fresh the grassy path where you walk in the morning, where your feet will be greeted with praise at every step by the flowers eager for death.I will swing you in a swing among the branches of the _saptaparna_, where the early evening moon will struggle to kiss your skirt through the leaves.I will replenish with scented oil the lamp that burns by your bedside, and decorate your footstool with sandal and saffron paste in wondrous designs.

QUEEN : What will you have for your reward?

SERVANT : To be allowed to hold your little fists like tender lotus-buds and slip flower chains over your wrists; to tinge the soles of your feet with the red juice of _ashoka_ petals and kiss away the speck of dust that may chance to linger there.

QUEEN : Your prayers are granted, my servant, you will be the gardener of my flower garden.

...

ส่วนข้าพเจ้านั้นจะขอเป็นคนสวนผู้ปลูกดอกหญ้า

Begining Anew 02

1 มกราคม 2550
และแล้วก็ได้มาอีกครั้ง
เสียงเชิญระฆัง เรียกให้ใจที่สั่นๆและสับสนดวงนี้กลับมาบ้านได้จริงๆ
น้ำตาอุ่นๆ
ตามมาด้วยรอยยิ้ม
การได้เปิดใจพูดกัน
ขอบคุณและขอโทษ
ขอบคุณรอยยิ้มและความขำๆของเพื่อนทุกคน ที่ช่วยกู้เรือที่กำลังจะล่มลำนี้ได้
แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ตัวเลยก็ตาม
ขอบคุณ

ปล.อัพเดท คุโรมาตี้บลอคให้แล้วด้วยน่ะ
เพราะความขำเป็นสิ่งจำเป็นยิ่งต่อการดำรงชีพ
อ้อ ลืมไปอีกอย่าง ฝากโปรโมทเว็บไซต์ใหม่ล่าสุดของชาวจิตอาสาด้วยน่ะครับ
www.volunteerspirit.org