.

Kiss goodbye those things I took for granted.
In the newly day together we rot.
And now I'm standing in silence.
While we're continually changing,
Unending's ending what was begining.
So why we can't stop searching for that infinity.
It's here.
Shall I drown in this endless ocean?
Do you think it's too deep for the light to reach?
Will I see without sight?


ps. หลังจากคิดๆอยู่เกือบอาทิตย์ ก็ได้ฤกษ์ตัดสินใจลงมือ ละ เลิก การซั่มเนื้อสัตว์ซะที มื้อนี้เป็นมื้อที่สองแล้ว ระหว่างที่มือตักไข่เจียวเข้าปาก แต่ตามองแต่ลาบกะคอหมูย่างตลอดเวลา จะรอดมั้ยเนี่ยะ เป็นกำลังใจให้ข้าพเจ้าด้วย