being and perception

เราเกิดมาเป็นคนเพียงคนหนึ่งจริงหรือ
การเป็นตัวตนของคนคนหนึ่งนั้น เราสามารถตอบได้ชัดๆหรือไม่ว่ามันเป็นอย่างไร มีแบบแผนหรือสามารถคำนวณได้จากสมการใดหรือเปล่า
หรือว่าคำว่าตัวตนที่เราพูดถึงกันนั้นไม่ใช่อะไรเลยนอกจากการรับรู้
การรับรู้ที่ไม่สามารถเกิดได้จากฝ่ายเดียว แต่เป็นการรับรู้ตัวตนของคนหนึ่งโดยอีกบุคคลหนึ่ง แม้กระทั่งตัวเองที่เฝ้ามองและพิจารณาตัวเองอยู่ราวกับเป็นสองบุคคลในร่างกายเดียว
แน่นอนว่าการรับรู้ต่อบุคคลหนึ่ง ของสองบุคคลย่อมไม่มีทางเหมือนกันได้เลย
ตัวตนของคนๆหนึ่งอาจต่างออกไปได้เป็นสิบ เป็นร้อย เป็นพันรูปแบบ
ถ้าหากลองพิจารณาให้ดี การรับรู้หายใจได้ด้วย มันหายใจเช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตเลยทีเดียว
มันแปรเปลี่ยน เติบโต เจ็บป่วยได้ เสมอๆ และแน่นอนว่ามันตายได้อีกด้วย
การรับรู้ไม่มีวันเป็นตัวตนที่แท้จริง มันอาจอยู่ตรงไหนซักแห่งระหว่างจุดที่ใกล้ตัวตนที่จริงแท้ที่สุดไปจนถึงตัวตนที่บิดเบือนสุดขั้ว
โศกนาฏกรรมของความสัมพันธ์มักเกิดจากการรับรู้ที่ไกลจากตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่ายเสมอๆ
บางคนอาจได้อยู่ร่วมกันเป็นเวลานาน แต่แท้จริงกลับเพียงแค่อยู่กับการรับรู้ตัวตนของอีกฝ่ายอย่างบิดเบื้อน ผิดเพี๊ยน
บางคนอาจได้อยู่ร่วมกันในเวลาอันแสนน้อยนิด จากนั้นก็เก็บเอาการรับรู้ตัวตนที่ฟั่นเฟือนของอีกฝ่าย ประทับลงในความทรงจำตลอดนานแสนนาน อาจเป็นความทรงจำที่สวยงาม หรืออาจเป็นความทรงจำเลวร้าย และเจ็บปวด
การรับรู้ผิดเพี๊ยนอาจทำลายตัวตน และทำให้ไม่มีค่าพอบนพื้นที่ความทรงจำใดๆ

เป็นความจริงที่น่ากลัว ถ้าหากในชีวิตหนึ่งของเราแท้จริงแล้วไม่เคยได้อยู่ร่วมกับใครเลยแม้แต่ตัวตนที่แท้ของตัวเอง และได้เพียงแค่อยู่กับการรับรู้ที่ปรุงแต่ง เพราะหัวใจของเราไม่มีประตูเปิดรับแสงสำหรับการมองเห็น และเรามีเพียงสมองไว้คิด วิเคราะห์ ตัดสิน และเก็บความทรงจำ