อืม....มันมีอะไรไม่เข้าท่าหว่ะ
เป็นความคิดแรกที่แว้บเข้ามาในหัวตอนค่ำวันนึงที่กลับมาถึงบ้านแล้วเปิดประตูห้องนอนตัวเองออก
ซ้าย...ตู้ที่เต็มไปด้วยกระดาษอะไรแปะเต็มไปหมด
ขวา... เตียงและด้านข้างที่มีกองหนังสือเป็นกองๆๆๆ เรียงๆๆๆ รกๆๆๆ
หน้า.... โต๊ะทำงาน ชั้นวางของ ลังอุปกรณ์ จักรเย็บผ้าไฟฟ้าและโบราณ
หลัง... ชั้นหนังสือ เต็ม ล้น รก ไม่เป็นหมวด
กลาง.... ของจุกจิกกองตามพื้น
เห็นแล้วเครียด ฮ่าๆ
คงได้เวลาเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
ย้ายเตียง ย้ายโต๊ะ โละของที่ควรจะเลิกยึดติดได้แล้วออกไปจากห้อง เพราะมันจับฝุ่นเหลือทน
แบบ งาน เกรดดีเกรดห่วย ที่เคยภูมิใจและเก็บไว้ด้วยความเสียดายหยาดเหงือ และการอดหลับอดนอนทำ...เก็บไว้ทำไม ทิ้งไปเหอะ
ตุ๊กตารับปริญญา ที่คนให้มันคงลืมไปแล้วหล่ะว่าให้มา...ยังใหม่อยู่ เอาไปบริจาคแล้วกัน
เสื้อผ้าที่ไม่ค่อยเคยใส่ คนโน้นนี้ซื้อมาให้ หรือมาจากไหนก็ไม่รู้...จัดการซะ
และอื่นๆอีกมากมาย
นั่งรื้อ ของบางอยากเจอแล้วงง คือจำไม่ได้แล้วว่ามีมันอยู่
การ์ดบางใบที่คนเขียนมาถึง พออ่านแล้วเหมือนเพิ่งเคยอ่านครั้งแรก
ตกใจเจอโน๊ตที่เคยเขียนให้เพื่อนแต่ไม่ถึงมือเจ้าตัว อ่านแล้วอาย มันเห็นตอนนี้คงขำ แล้วสำลักความซึ้งกันตายเลยก็มี
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเอาของออกไปได้ประมาณเจ็ดลังใหญ่ๆ แล้วห้องก็ดูไม่ค่อยจะรกน้อยลงเท่าที่ควร
แต่ว่าตอนนี้ห้องก็สวยงามเรียบร้อย โล่งทั้งห้อง โล่งทั้งใจ กับการละทิ้งของหลายๆอย่างไปได้ซักที
จนกว่าจะรกใหม่แล้วทนไม่ได้อีกที เฮ้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น