บ่นๆ

ปีใหม่
อยากให้ปีนึงมีซักหกเดือนก็พอจะได้ฉลองปีใหม่กันบ่อยๆ
ได้โบนัสกันบ่อยๆเงินเดือนขึ้นกันบ่อยๆ
เมื่อวานแอบนั่งเศร้าใจกะเงินเดือนอันน้อยนิดของตัวเอง
เพื่อนๆรุ่นเดียวกันเค้าไปถึงไหนๆกันแล้ว
ก็ช่วยไม่ได้ที่จะขัดข้องใจว่าทำไงไอ้อาชีพที่รักมันจะสามารถเม็คมันนี่ได้มากกว่านี้
แต่มาคิดอีกที เงินเดือนน้อยนิดแลกกับการทำงานที่ชอบ
สามารถแต่งตัวแบบที่อยากแต่งไปทำงานได้ไม่ต้องใส่ชุดสาวออฟฟิศ
ได้ไปเที่ยวดอย ไปเดินป่า ได้นั่งก่อกองไฟปิ้งปลากินแก้หนาวริมห้วยน้ำ
ได้หัดเรียนภาษาพม่า ไทยลื้อ ไทยใหญ่
ได้ใช้ชีวิตนอกกล่อง
แสนจะมีความสุข
คนบนดอยที่อาศัยพึ่งพาห้วยน้ำ
ค่าแรงวันละร้อยกว่าบาทเค้ามีปลากินทั้งปีเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียได้สบาย
คงเหมือนคำพระท่านว่า เงินทองของมายา ข้าวปลาเป็นของจริง
ก็ถ้ามีกิน มีความสุขแล้ว ไม่มีเงินจะเป็นไรไป
อยากให้ท่านผู้นำประเทศที่คิดแต่จะสร้างให้เมืองไทยเป็นประเทศอุตสาหกรรม เป็นdetroit of asia อะไรต่างๆนานา หันมามองมั่งว่า รายได้เฉลี่ยต่อหัวมันไม่ได้เป็นมาตรวัดคุณภาพชีวิตคน
มันน่าจะวัดกันที่ความสุขมากกว่า
ถ้าเปลี่ยนมาตรวัดเป็นความสุข ความอบอุ่นของครอบครัว วัดจากรอยยิ้มบนใบหน้า
คนบนดอยคงจะรวยกว่าคนในกรุงเทพ ในโตเกียว ในนิวยอร์ก
แต่ถ้าวันนึงหลังจากที่เรามัวแต่เร่งสร้างความเจริญทางวัตถุ ทำลายธรรมชาติไปเรื่อยๆอย่างไม่มีการซ่อมแซม ประเทศไทยอาจจะกลายเป็นโรงงานขนาดใหญ่ ป่าไม้กลายเป็นเขื่อน แม่น้ำเจ้าพระยาเน่าเหมือนที่แม่น้ำthemesเคยเน่าสนิทในยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม คนบนดอยหาปลาเลี้ยงลูกไม่ได้ คนในเมืองบ้าวัตถุไม่รู้จักพอ ประเทศไทยที่ไม่ได้รวยเงินทองก็คงไม่เหลือแม้กระทั่งคนที่รวยความสุขอีกต่อไป
พูดไปพูดมา ไม่มีประเด็นหรอก บ่นๆตามประสา
แต่ก็พอจะได้ขอสรุปว่า ปีใหม่นี้ก็จะทำในสิ่งที่ชอบต่อไปด้วยความสนุกสนานและพยายามทำให้ดีขึ้น อยากจะเป็นคนรวยความสุข จะหัดติดตามข่าวสารบ้านเมืองมากกว่าเดิม ไม่อยากเป็นประชาชนตาดำๆที่ถูกปิดหูปิดตาโดยพวกคนเลวมีอำนาจ จะทำในสิ่งที่ทำได้เพื่อการประหยัดทรัพยากร รักษาสิ่งแวดล้อมมากกว่าเดิม จะสร้างขยะให้น้อยลง
จะทำตัวให้เป็นประโยชน์กับสังคมมากขึ้นเท่าที่จะทำได้
ถึงเพื่อนๆที่ได้มาอ่าน ก็ขอโทษที่ชอบเขียนแต่เรื่องน่าเบื่อๆ น่ะจ๊ะ
และก็อย่าลืมช่วยกันอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
อาจจะเริ่มง่ายๆแค่เข้าร้านเซเว่นอย่าลืมบอกคนขายว่า "ไม่ใส่ถุงค่ะ"
ทนอ่านได้จนจบ ก็ขอปรบมือ55

สวัสดีปีใหม่