The 29th Anniversary

วันนี้เป็นวันฉลองแต่งงานครบ ปีที่29 ของพ่อกับแม่

Happy Anniversary and Continuation!

The Funeral

สมองของคนเราคงมหัศจรรย์อย่างที่เค้าว่าไว้จริงๆ ...เมื่อเรากลับไปยังสถานที่ที่เราเคยผูกพันในอดีต แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยไปนานซักเท่าไหร่ ขณะที่เราเดินไปในที่แห่งนั้น แล้วเราได้กลิ่นอับของข้าวของที่วางรกระเกะระกะตรงนั้น เราก็ไม่ได้แปลกใจเลยที่ได้กลิ่นนั้นเพราะในความทรงจำของเราเตือนเราไว้ล่วงหน้าแล้วถึงกลิ่นที่เราเคยคุ้น ...เมื่อเราเดินเหยียบไปบนพื้นไม้กระดานเก่านั้น เสียงดังอ๊อดแอ๊ดของมันก็ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นเหมือนได้กลับเป็นเด็กๆอีกครั้ง ...เมื่อเราวางมือลงบนราวบันไดไม้ที่เรียบลื่นเพราะผ่านการถูกสัมผัสมาแล้วเป็นร้อย พันครั้ง มันก็ยังให้ความรู้สึกดีเช่นเดิม ...พอเราเดินไปในที่ๆเคยเป็นที่ดินว่างเปล่ารกร้างข้างบ้าน เราก็นึกถึงต้นหูกวางที่เราเคยปีน นึกถึงแคร่ไม้ ...แล้วเราก็อดไม่ได้ที่จะเหลียวไปมองหลังบ้านว่าต้นหม่อนที่เราชอบปีนขึ้นไปเก็บลูกหม่อนต้นนั้น มันยังอยู่ไหมหนอ หรือว่าจะถูกตัดลงมาซะแล้ว ...เสียงเพลงของตุ๊กแกบนหลังคาสังกะสีที่เคยนอนฟังแว้บเข้ามาในหัว พื้นคอนกรีตขัดมันสีแดง อ่างบัวหน้าบ้าน ตู้ไม้ที่มีไจไหมอัดแน่นเต็มตู้ แมลงปอ ตั๊กแตน ทุ่งนา ควายและวัว ก็โผล่มาทักทายเหมือนกับได้นั่งไทม์แมชชีนกลับไปในวันเก่าๆจริงๆ ยังไงหยั่งงั้นเลย

มันช่างอบอุ่น แล้วก็ช่างน่าขบคิด ว่าเราจำมันได้ทุกอย่างได้ยังไง ทั้งๆที่เราไม่เคยคิดถึงมัน ไม่เคยคิดว่าจะต้องจดจำมันเอาไว้ไม่ให้ลืมน่ะ มันช่างดูเป็นรายละเอียดที่ไม่มีความสำคัญอะไรซักเท่าไหร่ แม้ว่าจะตอนนั้น หรือตอนนี้ก็ตาม

หรือคนเราเกิดมาเพื่อจะสร้างความผูกพันกับ ร้อยพันคน หมื่นแสนสิ่ง นับไปตั้งแต่ความผูกพันที่เบาบาง ไปจนถึงที่หนักหน่วง แล้วต่อจากนั้นก็ต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยวางทุกสิ่ง ...อย่างสุดแล้วแต่ว่าแต่ละสิ่งจะแปรเปลี่ยนไปเป็นอย่างไร ให้มันอยู่อย่างอิสระจากความยึดติด และคาดหวังของเรา ให้ทุกสิ่งทุกอย่างและทุกๆผู้คนมีอิสระที่จะอยู่กับเราไปตลอดกาลแม้ว่าอาจจะดูเหมือนว่าได้จากเราไปแล้วตลอดกาล

มรณานุสติ ขั้นอ่อนหัด

ด้วยความที่ต้องพึ่งพาเครื่องบินเดินทางไปมาในการทำงานค่อนข้างบ่อย เดี๋ยวนี้ทุกครั้งก็จะฝึกซ้อมตายทุกครั้งไป วันนี้ก็อีกวัน แต่พอลงจากเครื่องบินสิ ไม่นึกเลยว่าจะต้องภาวนากับการซ้อมตายต่อ แบบรู้สึกว่าท้าทายกว่าบนเครื่องบินซะอีก เพราะรถของพี่แท๊กซี่แกมีเสียงดัง ครักๆๆๆแครกๆๆๆมาจากใต้ล้อรถ ดัง มากๆๆๆๆๆ ยังไม่พอ accessoriesของพี่เค้าก็น่าเกรงขามมากๆ เครือ่งรางทุกชนิดเท่าที่เคยเห็นอัดอยู่เต็มรถ ลามไปถึงเพดาน และพวงมาลัยพี่เค้ายังแปะทองเปลว เหลือบตามองไปเห็นบนพวงมาลัยแกมีเขียนคำว่า "แค้น" ตอนแรกเห็นแล้วตกใจหน่อยๆ พยายามมองว่าเขียนอะไรต่อจากคำว่าแค้น ปรากฏว่า เป็นคำว่า "ให้อภัย" ..ขำ ฮา พี่แกก็ดูน่ารักไปอีกแบบ(แปลกๆดีน่ะ) ว่าแล้วก็เอาว่ะ ฝึกหัดภาวนาซ้อมตายไปกับเสียง ครักๆๆๆแครกๆๆๆ และแรงสั่นสเเทือนเหมือนรถไม่มีโช๊คของพี่แกต่อ จนมานั่งหน้าจอนี่ได้ ไม่ตายไปอีกคราว

blog น้องใหม่มาแรงแซงโค้ง

อารัมบท...the Gardener ( http://meandyouandtheearth.blogspot.com/ )พื้นที่เล็กๆนี้ เกิดขึ้นจากความรู้สึกว่าอยากทำอะไรซักอย่าง จริงๆแล้วคือ การเลิกทำอะไรหลายๆอย่างที่ทำร้ายโลกของเรา การเป็นคนเมืองอาจทำให้เรารู้สึกห่างไกลธรรมชาติ อาจทำให้เราลืมที่จะแคร์(เพราะเราร้อนก็เปิดแอร์)

พื้นที่เล็กๆนี้ ขอเป็นส่วนหนึ่งในการเริ่มต้นให้ "คนเมือง" หันมาเป็น "คนสวน" โดยเราอาจจะไม่ต้องปลูกต้นไม้ แต่เรามาช่วยกันหาวิธีเล็กๆน้อยๆสไตล์คนเมืองในการทำให้โลกที่เริ่มป่วยของเราหายดี
....เพราะ โลกคือเรา เราคือโลก


ปล.ขอเชิญชวนเพื่อนที่สนใจมาเป็น โมเดอเรเตอร์บล็อคด้วยกันค่ะ ใครมีเรื่องอะไรที่ตัวเองทำ หรือเห็นคนอื่นทำ แล้วเป็นเทคนิคที่แจ๋ว ทำง่ายในการดูแลสิ่งแวดล้อม ก็ช่วยบอกกล่าวกันน่ะค่ะ อย่าเก็บไว้ทำคนเดียวค่ะ

.

เหล่าอี้จากไปแล้ว รู้สึกอึ้งมากๆ เราไม่เคยรู้เลยว่าเหล่าอี้ป่วยขนาดนี้ จริงๆแล้วเราไม่เคยตั้งใจมองจริงๆเองตะหากว่าเค้าจะอยู่กับเราได้อีกไม่นานแล้ว เราไม่สนใจมองคนในครอบครัวของเราเองตะหาก เราเอาแต่ว่ามองไปนอกรั้วบ้านอยู่ตลอดเวลา

.

มาภาวนาให้เพื่อนชาวพม่า และชาวจีนที่กำลังเป็นทุกข์อย่างมหาศาลกันเถอะ

Be Here Now

Don't let your mind get weary and confused

Your will be still, don't try

Don't let your heart get heavy child

Inside you there's a strength that lies

Don't let your soul get lonely child

It's only time, it will go by

Don't look for love in faces, places

It's in you, that's where you'll find kindness

Be here now, here now

Be here now, here now

Don't lose your faith in me

And I will try not to lose faith in you

Don't put your trust in walls

'Cause walls will only crush you when they fall


...
Be Here Now - Ray LaMontagne

To listen : click Play button under "Singing Soul" on your right hand side.

ของหยั่งงี้..ต้องมีครั้งแรก

อยู่ๆ

จู่ๆ

ไม่ทันตั้งตัว ก็ต้องมานำภาวนาแบบลุยเดี่ยว ให้กับพี่ๆ ผู้ใหญ่ ที่เราทำงานด้วยกันมานาน เคยได้แต่คุยกันเรื่องงานที่มีแต่เรื่องซ้ำๆคือ อันนี้ผิด อันนี้ไม่ดี อันนี้แก้ใหม่ อันนี้ทำไมช้า ฯลฯ

มาวันนี้ได้กลายเป็นเพื่อนร่วมภาวนากันไปซะแล้ว รู้สึกดีใจ จนบอกไม่ถูกที่เราสามารถเอาเรื่องการฝึกปฏิบัติมาแบ่งปันให้กับเพือ่นร่วมงานในรีสอร์ทไฮโซนี้(ได้ไงกันน่ะ) ไม่มีรูปถ่ายมาอวดเพราะว่ามัวแต่ตั้งใจนำภาวนาม๊ากกกกมาก ไหนจะต้องนำสองภาษาเพราะมีพี่ริชาร์ดมาด้วย

ความท้าทายขั้นสูงสุด คือการนำ Total relaxation ก็ไม่เคยมาก่อน เอ้าลองดู คิดในใจว่า เอาน่าไม่มีใครจับได้แน่ ถ้าหากมีผิดอะไรขึ้นมาบ้าง ปรากฎว่าดูเหมือนทุกคนจะชอบมาก และรู้สึกว่าได้ผ่อนคลายพักผ่อน ผ่อนคลายกันจริงๆ

เจ้านายถึงขึ้นบอกว่า "ช่วยจัดให้พวกเราอาทิตย์ละครั้งได้มั้ย จะชวนพ่อมาด้วย"

คิดแล้วขำ ฮา เอาเจ้าของบริษัทมาด้วย จีเอ็มก็มาด้วย เมเนเจอร์ก็มาด้วย เอ้ามากันให้หมด คงฮาน่าดู

วันนี้ใบมะพร้าวที่ลู่ไหวไปตามลม ดูสวยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่ามันสวยขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ

ชุมนุมโยคี

เปา : พรุ่งนี้ไปไหนป่ะ

เรา : ไปชุมนุมโยคี

เปา : เป็นไรมากป่ะเนี่ยะ (มองมาด้วยสายตาแบนๆ) ...อย่าให้มันสุดโต่งมากนักอ่ะ

เรา : ...

ปล.

ชุมนุมโยคีสนุกมาก มีอีกเมื่อไหร่คงไปแน่...เป็นไรมากป่ะเนี่ยะ