.

เดินเล่นริมทะเล ปล่อยความคิดเรื่อยเปื่อย ปล่อยสมอง โสติประสาท และสายตาให้สัมผัสธรรมชาติรอบๆ ขอบคุณที่เรามีตาเพื่อมองเห็นความน่าทึ่งของธรรมชาติ เม็ดทรายนับหมื่นนับแสนที่ถูกคลื่นซัดไปมา รวมกันกลายเป็นชายหาดกว้างและยาวสุดสายตา หากเราเพ่งมองลงไปจะเห็นว่าเม็ดทรายมีทั้งสีออกขาว ออกเหลือง ออกแดง ออกดำ พวกมันคงเคยเป็นอะไรมาก่อนที่แตกต่างกัน เป็นเปลือกหอย เป็นประการัง แต่วันนี้มันเป็นเม็ดทรายและเป็นชายหาด หากเพ่งมองลงไป เม็ดทรายเม็ดหนึ่งช่างดูไม่มีความหมายอะไร เป็นละอองเป็นธุลี เพ้อคิดไปถึงใจของมันว่ามันเศร้าบ้างมั้ย มีใครเคยคิดถึงตัวตนปัจเจกหรือความสำคัญในตัวเม็ดทรายแค่เม็ดหนึ่งบ้าง เมื่อคืนในเซเว่นริมหาด พนักงานกวาดทรายจากพื้นที่ถูกนำพามากับรองเท้าของนักท่องเที่ยว ใจก็คิดว่าพนักงานเอาทรายกลับไปเทที่หาดมั้ยหรือลงถังขยะ คงจะเป็นอย่างหลังมากกว่า เม็ดทรายจะเศร้ามั้ยที่ถูกกระทำแบบนั้น มันอาจอยู่กับทะเลมาเป็นร้อยปีจนวันนึงต้องจากไปง่ายๆอย่างนั้น ง่ายๆอย่างนั้นเอง