อยากชวนมาร่วมกันแบ่งปันของบริจาคให้วัดและโรงเรียนในที่ห่างไกลค่ะ

อ่านรายละเอียดต่อได้ที่ http://www.volunteerspirit.org/wb_read.asp?id=297

เป็นความบังเอิญที่ได้ก่อเกิดโครงการนี้ขึ้นมา จากจุดเริ่มเล็กคือพระโจ้เพื่อนของพวกเราเอ่ยว่า ช่วยเอาของวัดไปแจกเด็กๆที่ต้องการหน่อย จนตอนนี้กลายเป็นโปรเจกใหญ่เนื่องจากพอเราเริ่มหาเครือข่ายโรงเรียนในในแดนไกลที่ขาดแคลน ก็มีรายชื่อมากจน เราคิดว่าของจากทางวัดอย่างเดียวคงจะไม่พอแจกจ่ายทั่วถึง ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นโครงการรวบรวมหนังสือ และสิ่งของเครื่องใช้สำหรับเด็กๆทางอีสาน 19โรงเรียน ยังพ่วงมาด้วยรายชื่อโรงเรียนเด็กๆที่แม่ฮ่องสอนซึ่งต้องการหนังสือ เพราะขาดแคลนมากจากพี่เล็กมาอีกเป็นรายชื่อยาวเหยียด

และเป็นความสุขเล็กๆของวัน ณ ขณะนี้เลยทีเดียว เมื่อชีวิตที่มักได้เร่ร่อนไปโน่นมานี่ทุกรายสัปดาห์ต้องมาจอดลงไม่ไกลไปกว่าสถาณนีรถไฟฟ้าไม่ก็ใต้ดิน กินลมชมแอร์ ไม่ใช่ออกซิเจนจากต้นไม้ แต่อย่างน้อยวันนึงๆจะได้รับโทรศัพท์จากคนที่ไม่รู้จักประมาณ สองสามสายโทรมา ขออาสาแพคของบ้าง โทรมาบริจาคของบ้าง บริจาคสตางค์บ้าง ทำให้ได้เห็นมุมมองอะไรใหม่ๆ กรุงเทพที่เต็มไปด้วยคอนกรีต ความร้อนและคาร์บอนไดออกไซต์ของเหมือนฉากในการ์ตูน ปอมโปโกะ แรคคูนในเรื่องก็คือพวกเราเองที่สุดท้ายต้องจำยอมอยู่ในป่าคอนกรีต แต่เราก็ยังพอจะหาวิธีรักษาป่าในหัวใจของพวกเราได้