วันพุธ, กุมภาพันธ์ 07, 2550

I am a blogger!

เคยคิดว่าเราเขียนบล็อคเพื่ออะไร
ทั้งๆที่สามารถเรียกตัวเองได้ว่าเป็นคนเขียนบล็อคสม่ำเสมอประเภทที่ไม่เคยดองบล็อคตลอดปีเศษๆที่เขียนมา
แต่ก็มีหลายครั้งที่คิดจะเลิกเขียนบล็อคซะ
เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองเขียนบล็อคเพื่ออะไรกันแน่
....
บางครั้งก็รู้สึกว่าคนที่เค้าไม่เขียนคงเพราะมีธุระยุ่งๆมากมายให้ทำ แต่เรามันคนว่างๆรึไงกันหนอ
....
บางครั้งก็รู้สึกว่าข้ามเส้นของการเขียนที่เป็นเรื่องส่วนตัวจนเกินไปลงในบล็อค
....
ในทางตรงกันข้าม บางครั้งเมื่อได้ไปอ่านบล็อคคนอื่นที่กล้าที่จะเขียนสิ่งที่ออกมาจากความรู้สึกของเค้าออกมา ก็รู้สึกว่าสัมผัสได้ถึงความเป็นมนุษย์และความกล้าหาญที่จะเขียน มากไปกว่านั้นก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่างจากทุกๆโพสต์ของทุกๆคน อยู่ที่เราจะมองเห็นแง่มุมไหน
....
บางบล็อคที่เราพบเจอโดยบังเอิญเป็นบล็อคของผู้มีความรู้หลากหลายสาขาต่างกันไป อ่านแล้วก็นับถือในความใจดีของท่านเหล่านั้น ที่มีความเข้าใจในลักษณะการเชื่อมโยงสังคมแนวใหม่ของคนรุ่นหลัง และปรับตัวเข้ามาหา เป็นประโยชน์กับทั้งผู้เป็นผู้ใหญ่เองที่จะได้สื่อสารกับคนรุ่นเด็กกว่าอย่างมีช่องว่างน้อยลง และผู้น้อยที่ได้ความรู้จากผู้ใหญ่
....
บางบล็อคที่ได้แวะเวียนก็เต็มไปด้วยประสบการณ์ชีวิตต่างๆที่เจ้าของไม่หวงที่จะมาแบ่งปัน ข้อดีไปกว่านั้น บ้างก็ไม่ได้เป็นการเผยแพร่โดยมีข้อจำกัดของธุรกิจการค้า จึงออกมาในรูปแบบที่ไม่มีกรอบที่น่าอึดอัดและสนุกอย่างมาก
....
บางทีบล็อคยังทำให้เรารู้สึกว่าเจอเพื่อน เพื่อนที่อาจจะเข้าใจเรามากกว่าเพื่อนที่นั่งโต๊ะทำงานข้างๆกันทุกวันซะอีก
....
บางทีบล็อคทำให้เราได้ไตร่ตรองในสิ่งที่เราคิด พูด ทำ มากกว่าการเขียนไดอารี่เป็นเล่ม แต่ก่อนการเขียนไดอารี่ของตัวเองเสมือนการระบายอารมณ์ซะละมากกว่า เขียนแล้วก็จบกัน
....
บางคนว่าการเขียนบล็อคมากเกินไป ก็จะทำให้เราไม่ต่างไปจาก หนังสือที่เปิดหรา และไม่มีอะไรที่น่าสนใจอีกต่อไป
....
จริงหรือที่เราสามารถบอกทุกอย่างลงไปในบล็อค ขนาดตัวเองยังบอกตัวเองได้ไม่หมดเลยนิ
....
บล็อคอาจเป็นแค่ เศษ 1 ส่วน อนันต์ เมื่อเทียบกับสิ่งที่เรายังไม่เคยรู้มาก่อน
....
น่าจะเรียกว่าบล็อคคือ improvisation จะเหมาะกว่า
หรือเป็น open-ended journal จะเหมาะกว่า คำว่า open book
....

บล็อคของเราเป็นพื้นที่ที่ต้อนรับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเวียนเข้ามาทักทายกัน มารู้จักกัน มาแบ่งปันเรื่องสนุก เรื่องเศร้า ยินดีต่อกัน ปลอบใจกัน
บางทีก็เอาโน่นนี่มาอวดเพื่อนบ้าง บางทีก็อ้อนเพื่อนให้โอ๋บ้าง บางทีก็เอาเรือ่งตลกๆมาเล่าให้ฟังบ้าง
คิดๆไปแล้วบล็อคอาจถือเป็นนวัตกรรมขั้นสูงเลยทีเดียวสำหรับวันอันเงียบเหงาของใครบางคน

:)

5 ความคิดเห็น:

Puvanai Dardarananda กล่าวว่า...

ขอแนะนำ blog น้องใหม่ไฟแรง
เป็นของเพื่อนผมเอง
http://citycritics.blogspot.com/

เขาวิจารณ์และกัด "เมือง" ที่เราอยู่ได้เจ็บแสบ
อ่านแล้วสนุกดี

Ninging กล่าวว่า...

รักการเขียนบล็อก เป็นพื้นที่ว่างๆ ให้เขียนเล่นได้

เราเป็นมนุษย์ที่เขียนไปเรื่อยไม่คิดหน้าหลัง มีคนทักว่าเปิดเผยไป

จนมาเด๋วนี้เพิ่งกลับมาคิด แต่ก็ไม่ค่อยเปลี่ยนนิสัยอยู่ดี 55555

ชอบอ่านบล็อกพี่จักร สนุกดี

ying+ กล่าวว่า...

เหงาอ่ะดิ
พวกเราหนีไป ไม่มีใครออนไลน์เลยต้องมาอัพบลอก
ฮ่าๆๆๆๆ

goldfish กล่าวว่า...

แหงดิ๊ ไปเล่นกันบ้านหลวงพี่สนุกสนาน ปล่อยเราเหงคนเดียว ง่า

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

บล๊อกเป็นที่ให้เราแอบล้วงสมองคนอื่น โดยที่คนอื่นไม่รู้ตัว และเป็นที่ระบายความคิดที่กลั้นกรองออกมาโดยไม่ต้องสนใจว่าคนอ่านจะอึดอัดกับการระบายของเราหรือไม่ เพราะถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องทนฟัง เราหน้าด้านซะอย่างอยากอ่านเราก็อ่าน อยากเขียนเราก็เขียน