วันอังคาร, มีนาคม 10, 2552

.

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้มีอาการเหมือนคนกลวงๆ
นิยามให้เพื่อนฟังว่า "ไม่มีทุกข์ให้ภาวนา" หรืออาจจะประมาณว่า "มีแต่ตัวเอง"
มันบอกไม่ถูกว่า "แกอยากจะทุกข์...เหรอว่ะ?" ก็ไม่น่าจะใช่นะ
แต่มองย้อนไปเมื่อเวลาที่เราทุกข์ แล้วเราได้กระเสือกกระสนเอาตัวรอด
มันเหมือนจะคิดอะไรได้เยอะ...อย่างไม่น่าเชื่อ

จะว่าความจืดชืดของชีวิตตอนนี้มันก็ทุกข์ไปอีกแบบ ทุกข์กับความกลวงในช่องท้อง
แต่ว่าอะไรๆก็ไม่แน่เสมอไป
เพื่อนเล่าว่า อยู่ๆก็ได้รู้ว่าพี่ที่รู้จักคนหนึ่งเป็นมะเร็งอยู่ได้อีกไม่นาน ทั้งๆที่เพิ่งรู้ตัว และเพิ่งมีอายุยี่สิบกว่าๆ
ความทุกข์อาจจะมาเยือนแบบกระทันหันเมื่อไหร่ก็ได้ เราจึงต้องเตรียมใจให้พร้อมเสมอๆ

วันนี้ได้เรียนรู้ว่า ไม่มีความทุกข์ของตัวเองให้ภาวนา ก็ภาวนาเพื่อผู้ที่ทุกข์สาหัสกว่าเราซึ่งมีมากมายก่ายกองก็ได้ เพื่อที่ว่าหากวันพรุ่งนี้ต้องตายจะได้ไม่เสียดายการมีชีวิตอยู่

2 ความคิดเห็น:

ONLY OBSERVATION กล่าวว่า...

ยอดไปเลย!
มันคือการฝึกจิตและใจของเราให้กว้างใหญ่
พอที่จะโอบอุ้มความรู้สึกทุกข์ สุข ของคนอื่นได้

อนุโมทนาด้วยจ้า:-)

Ninging กล่าวว่า...

ยินดีกับจักรกี้
ที่ไม่มีทุกข์ของตัวเองให้ภาวนา

แต่ว่า Are you sure?