...

1000 people may have different opinion and percection about me...but there's only
1 person who can choose the way to live for me.
no one but myself

.

When a leaf fall
Others trembling
When a bird spread it's wings
My soul wants to fly
When the sky thunder
Flowers shake
Everything is moved by the invisible force of everything else.

.

Do not hang your mind on the edge of the spoken word.

.

หายตัวไปจาก blog นาน เท่าๆกับที่หายหัวไปจากความปกติ
เหวี่ยงไปทั่วสารทิศ
ใครเค้าว่า เรามันเป็นมนุษย์"ฐานหัว"
แต่ จริงๆแล้ว บางทีเราก็ "ใจ" สุดๆไปเลยมากกว่า

.

For me

Love is like Water.

We're attracted by many kinds of drink , soda, beer, whisky, wine and so on but when we have too much of those drinks we've a sore throat.

At the end of the day we need only water.

For us who still alive

.....for sure we still have water to drink.

For me

It's means that we own love.

Water and Love we own.

One who knows this shall feel the fullness within him or her.

One who knows this shall love others right.

By offer water instead of drink else.

By not be a cause of sore throat.

.

เมื่อวันก่อนได้อ่านบทความหนึ่งในนิตยสารผู้หญิง ว่าด้วยเรื่องราวขององค์กรอาสาสมัครเปิดบริสุทธิ์ในประเทศญี่ปุ่น มีผู้หญิงญี่ปุ่นจำนวนไม่น้อยที่อายุเกิน 25 ปีแล้ว แต่ยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ข้อเท็จจริงทีสลักสำคัญของเรื่องราวก็คือ พวกเธอเหล่านั้นไม่มีความมั่นใจ และกลัวว่าแฟนที่กำลังคบหา และจะพัฒนาต่อไปถึงขั้นมีความสัมพันธ์ทางเพศระหว่างกันนั้น จะรู้ความจริงว่า ตัวเองแก่ปูนนี้แล้วยังเวอร์จิ้น ไร้ประสบการณ์

สาวหลายคนไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายเพราะความไม่มั่นใจในตัวเอง บ้างก็เพราะคิดว่าตัวเอง หน้าอกเล็ก ขาใหญ่ อ้วนเกินไป ด้วยเหตุที่ว่ามานี้จึงได้มีองค์กรอาสาสมัครเพื่อช่วยสาวเหล่านี้ให้ได้มีประสบการณ์ทางเพศ

เรื่องแบบนี้ไม่ได้มีแค่ในญี่ปุ่น ที่เมืองไทยเราก็เช่นกัน เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนคนหนึ่งมาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนของเธออีกคนหนึ่งอายุ 30 แล้วแต่ว่ายังไม่เคยมีอะไรกับแฟน แล้วก็เพิ่งละเลิกกับแฟนไปด้วย เพื่อนของเธอจึงขาดความมั่นใจในการเริ่มคบหากับผู้ชายคนใหม่ เพื่อนของเราคนนี้ก็เลยไปถามแฟนตัวเอง ซึ่งเป็นหนุ่มไทยที่เติบโตในเมืองมะกัน ว่าถ้าหากว่าผู้หญิงอายุ 30 แล้วยังเวอร์จิ้น เป็นเรื่องน่าอายรีเปล่า เธอได้คำตอบจากแฟนหนุ่มเป็นภาษาอังกฤษที่แปลไทยได้ใจความว่า "น่าอายมากจนเธอคนนั้นควรจะเก็บไว้เป็นความลับอย่าเอาเที่ยวบอกใครเลยนะ"

ในสมัยหนึ่งผู้หญิงคิดว่าควรรักนวลสงวนตัว เป็นผู้หญิงอ่อนหวาน เป็นแม่ศรีเรือน ถึงจะดูมีค่าเป็นที่ต้องการของผู้ชาย
ในสมัยนี้ผู้หญิงเปลี่ยนความคิดไป แต่ก็เพื่อเป็นที่ต้องการของผู้ชายไม่ต่างกันจากอดีต

ฉันไม่ได้เป็นเฟมินิสต์
และไม่สนใจคำถามประเภทที่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่แคร์ ความจิ้นดี หรือจะแคร์ความมีประสบการณ์ทางเพศดี เพราะคิดว่ามันเป็นหางอึ่งของเรื่องราวทั้งหมดมากกว่า
ฉันคิดว่า ทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างก็ถูกหล่อหลอมให้มีความคิดต่อ สถานะการเป็นหญิง หรือชายของตนเอง จาก สังคม จารีต ประเพณี ด้วยกันทั้งคู่
แล้วไอ้สังคม จารีต ประเพณี เหล่านี้มันก็เหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ด้วยผู้ที่ใช้มันก็ คือ ทุกคนในสังคมนั่นเอง
ใครจะกล้าพูดได้ว่าเราสามารถปฏิเสธสังคม จารีต ประเพณี ได้อย่างสิ้นเชิง หรือแฮปปี้กับมันทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะอย่างนั้นเราจึงต้องมานั่งคิดว่าเราจะอยู่กับมันยังไง เป็นอิสระจากมันแค่ไหน และอิงอาศัยมันแค่ไหนถึงจะพอดีนี่สิเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ต่อคำถามที่สำคัญกว่าเรื่องจิ้นหรือความช่ำชองโลกีย์
คือเราจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหรือเกย์ หรือกระเทย หรือทอม หรือไบ แบบไหนในยุคนี้

.

'เข้าใจ'เป็นคนละเรื่องกับ 'เข้าข้าง'

Lagoon

wind in movement
water in thrill
pebble in silence
mud in wander

wind, water, pebble and mud
movement, thrill, silence and wander
there's nothing wrong.

อีกบทเพลงแสบสันของพี่แจ็คจอนสัน

Everyone laughed at her joke
As if they'd never even heard it before
And maybe they were truly amused
But every word that she spoke was a bore
And maybe it's because they had seen
The previews on the TV screen
Well this part is good and that's well understood
So you should laugh if you know what I mean
But it's all relative
Even if you don't understand
Well it's all understood
Especially when you don't understand
Then it's all just because
Even if we don't understand
Then lets all just believe
Everyone knows what went down
Because the news was spread all over town And fact is only what you believe
And fact and fiction work as a team
It's almost always fiction in the end
That content begins to bend
When context is never the same
And it's all relative
Even if we don't understand
And it's all understood
Especially when we don't understand
Then it's all just because
Even if we don't understand
Then lets all just believe
I was reading a book
Or maybe it was a magazine
Suggestions on where to place faith
Suggestions on what to believe
But I read somewhere
That you've got to beware
You can't believe anything you read
But the good Book is good
And that's well understood
So don't even question If you know what I mean
But it's all relative
Even if you don't understand
Well it's all understood
Especially when you don't understand
And it's all just because
Even if we don't understand
Then lets all just believe
But there you go once again
You missed the point and then you point
Your fingers at me
And say that I said not to believe
I believe I guess
I guess it's all relative

.

วันนี้เป็นวันที่ถนนทุกสายในกรุงเทพมหานครปลอดโล่งซึ่งรถราอย่างเช่นเคย เนื่องด้วยยังคงเป็นวันหยุดยาว บวกกับสถานการณ์บ้านเมืองที่ไม่สงบเรียบร้อยดี ทำให้คนเลือกจะอยู่บ้านมากกว่า เหตุนี้เองจะไม่ให้รู้สึกแปลกใจได้ยังไงเมื่อพี่สาวพูดว่า จะขึ้นทางด่วน ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ รถไม่ติดซักหน่อย อย่างที่สองคือ วันนี้วันหยุด แล้วจะด่วนไปไหน คิดไปอีกที เป็นไปได้ว่าพี่เราจะมีอาการ “เสพติดทางด่วน” เพราะไม่ว่าเธอจะไปไหน เธอจะมีความคิดว่าควรจะขึ้นทางด่วนอยู่ตลอดเวลา ไอ้เราสิเป็นคนไม่ชอบขึ้นทางด่วน เพราะไม่รู้ว่าจะด่วนไปไหนนักหนา

หรือจะเป็นเราเองที่ผิดแปลก สมัยนี้อะไรๆก็ด่วนไปหมด ทางด่วน อาหารจานด่วน พิมพ์งานด่วน เงินด่วน งานด่วน เรือด่วน รถด่วน หนูด่วน เป็นต้น ว่าแต่ว่า คำว่าด่วนเนี่ย มันคงจะเปลี่ยนไปตามยุคสมัย เช่น หากสมัยก่อน ฝ่ายกองทัพพม่าเร่งเดินทัพลงมากรุงศรีอยุธยา ความด่วนอาจจะเท่ากับ 4 เดือน สงสัยอนาคตข้างหน้า คำว่าด่วนอาจจะเท่ากับ เสี้ยววินาที โอ้ว ไม่อยากจะคิดว่า เราจะเอาเวลาที่ประหยัดได้มากมายก่ายกองไปทำอะไรให้โลกมันวุ่นวายได้มากกว่านี้อีกมั้ยหนอ

บางคนที่ไม่มีอาการเสพติดความด่วน ก็ไม่แน่ว่าอาจจะเสพติดทางลัด เช่น เรียนทางลัด รวยทางลัด ดังทางลัด ขึ้นสวรรค์ทางลัดด้วยการทำบุญปิดพระเจดีย์(ไม่ได้เอ่ยชื่อนะฮะ 555) หรืออาจจะเสพติดสูตรสำเร็จ อาหารสำเร็จรูป เสื้อผ้าสำเร็จรูป อะไรๆก็สำเร็จรูป เพียงแค่ฉีกซอง ของที่ได้มาง่ายเราจึงเลิกใช้มันง่ายๆ ทำให้เราบริโภคมากเกินสมดุล และสร้างขยะบนโลกนี้มากขึ้นอีก สมัยก่อน คนอีสานมักจะมีกี่ทอผ้าอยู่ใต้ถุนบ้าน ทอผ้าซิ่น ผ้าขาวม้า แม่จะทอผ้าขาวม้าด้วยไหม ห้าสีแบบเขมรให้ลูกชาย โดยจะทอให้ดีที่สุด เพราะผ้านี้จะเป็นผ้าประจำกายของชายหนุ่มคนนั้นไปอีกนาน ชนชาติพันธุ์กลุ่มหนึ่ง เมื่อมีลูก แม่จะทอและปักผ้าไว้ให้สวยที่สุด สำหรับห่อตัวเด็กและผ้าผืนนี้เองจะคลุมร่างคนๆนั้นในวันที่เค้าตาย กว่าจะได้ผ้าแต่ละผืนจะต้องเริ่มจากการปั่นฝ้าย สาวไหม ต้มย้อม ขึ้นตะกอ แล้วก็ทอเป็นผืน ไม่ได้ใช้เงินเสกได้อย่างเช่นเราๆทุกวันนี้

มีครั้งหนึ่งในงานภาวนา ซึ่งเรามีของว่างเป็นข้าวต้มมัด เรากินกันในความเงียบ แต่ในความเงียบนั้นมีสิ่งที่ถูกถามขึ้นมาในใจ “เราประเมินราคาข้าวต้มมัดนี้ อันละกี่บาทกันนะ” 5 บาท 10 บาท หรือ 20 บาท กันแน่ ? สิ่งที่ค้นพบในใจตัวเอง ทำให้ตระหนักได้ว่า นี่เราหลงลืมอยู่ในโลกของความด่วน ทางลัด และสูตรสำเร็จอย่างสาหัส

เราไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าขั้นตอนการทำข้าวต้มมัดนั้นต้องทำยังไงบ้าง รู้แค่ว่ามียี่สิบบาท จะกินอะไรได้บ้าง เมื่อเราอยากเข้าโรงเรียนดังๆเราก็จ่ายเงินไปเรียนกวดวิชา เพื่อให้ได้สูตรลัดคิดไวจากสำนักติวเตอร์ต่างๆ เพื่อให้ได้เรียนที่ดีๆ ทำงานเก่งๆ ได้เงินเดือนเยอะๆ แล้วเอาตังค์ไปซื้อเสือ้ผ้าใส่ และซื้อข้าวต้มมัดมากิน

ไม่มีพระสูตรไหนที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้เลยว่าเป็นทางลัด จริงอยู่ที่เราปฏิเสธไม่ได้ว่า ทางด่วน ทางลัด สูตรสำเร็จนั้นไม่มีอยู่จริง แต่ทางด่วน ทางลัด สูตรสำเร็จ เหล่านี้จะนำเราไปได้ไกลซักเพียงไหน ด้วยว่าความจริงที่ยิ่งใหญ่นั้นไร้ซึ่งแม้อรรถาธิบาย สำมะหาอะไรกับทางด่วน ทางลัด หรือสูตรสำเร็จ

The water in a vessel is sparkling;

the water in the sea is dark.

The small truth has words that are clear;

the great truth has great silence.

:Rabindranath Tagore

If we as members of the human race practice meditation,
we can transcend our fear, despair, and forgetfulness.
Meditation is not an escape.
It is the courage to look at reality with mindfulness and concentration. Meditation is essential for our survival, our peace, our protection.

– from The World We Have
Thich Nhat Hanh

.

In ourselves, there are many things come up .....all the time.
If we listen.
No matter what it is(in our own perception), positive or negative, adorable or unbearable.
We should look deeply in it with calmness and open mind.

Unfortunately we might have been taught so much about good and bad in a way that they are something parallel.

When we find a good one we so happy we praise ourselves but when we find a bad one we think "no! it can't be"and we try to hide it from ourselves or other people.

But the thing is nobody is bad or good at all.
Sometime we don't want to admit that these mean thoughts, ugly feelings is in us.
Or Maybe we do know but we don't want others to know that we're bad or not that good.

This day in our society,I think the most important thing we really need to be is
be natural
when we feel fine to be ourselves
we will be free.
we will be light.
when we feel comfortable to be not-that-good
we will expect less from others.
we will be open to take others just the way they are .
we will respect each other more.

we will have a little bit more of peace.

.

Globe is warming.

Children are hungry.

While we keep on killing each other.

คำคมลูกพี่พิท

"เรามักจะขัดแย้งกับผู้อื่น เพื่อที่จะยืนหยัดในความคิดเห็นของเรา เพื่อที่เราจะได้ไม่สูญเสียความเป็นตัวเองไป นั่นก็เพราะว่าเราคิดว่าถ้าเรายอมทำตามคนอื่น เราจะไม่เป็นตัวของตัวเอง เรานั้นมอง ตัวเรา และ คนอื่น แยกออกจากกันเสมอๆ หากว่าเราลองมองให้เห็นว่า เขาต้องการให้เราทำอย่างนั้นเพราะอะไร แล้วเราเข้าใจเงื่อนไขและความยากลำบากของอีกฝ่ายเหมือนกับว่ามันเป็นเงื่อนไขของเราด้วย เราเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในใจเขา แล้วเราอาจจะเข้าใจมากขึ้น หากว่าเราทำหรือไม่ทำสิ่งหนึ่งตามความคิดเห็นของอีกบุคคลหนึ่ง โดยที่เรารู้ตัวดีว่าเราทำไปเพราะเหตุผลกลใด เราย่อมเป็นอิสระจากความขัดแย้ง และเราสามารถเป็นตัวของตัวเราเองได้อย่างง่ายดาย"

ดีหรือยัง

ying : พูดว่า:
พี่วิชัยอ่ะ ที่ดูแลพวกเราบอกว่า มีเพื่อนมาถามเค้า ถามจริงๆเหอะ อ.ธีรยุทธดีจริงหรือป่าว
jakpanee พูดว่า:
แล้วเค้าว่าไง
ying : พูดว่า:
พี่วิชัยเลยบอกไปว่า
ying : พูดว่า:
เค้าดีกว่าแกก็แล้วกัน
ying : พูดว่า:
ฮ่าๆๆ
jakpanee พูดว่า:
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
jakpanee พูดว่า:
ชอบๆ
jakpanee พูดว่า:
พี่คนนี้ฮาดี
ying : พูดว่า:
บอกว่าชีวิตนี้เค้าทำประโยชน์มาเยอะ
ying : พูดว่า:
คุ้มค่าแล้วที่เกิดมาเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
ying : พูดว่า:
ทำได้อย่างเค้าหรือป่าว
jakpanee พูดว่า:
จริงของแก เป็นบทสอนใจว่า เรื่องคนอื่นจะดีไม่ดีไม่ต้องสนหรอก ตัวเองหล่ะดีหรือยัง
ying : พูดว่า:
อื่ออ

.

ฉันเป็นโคอยู่ในคอก
บางครั้งฉันฝันถึงโลกข้างนอก
ที่ไม่เคยเห็น เป็นได้เพียงจินตนาการ
ร้ายหรือดีไม่อาจหยั่งรู้
เช่นนี้เอง วัวในคอกจึงเลือกอยู่ในคอก
ที่คอกมีอาหาร ที่คอกแลดูปลอดภัย
โคขุนกินหญ้า
รอเวลา
ให้ใครมาแล่เถือเนื้อเอาไปกิน

ผืนดินนี้ ของใคร?

วันนี้เป็นวันที่3 แล้วตั้งแต่มาถึงเชียงราย เราก็ยังไม่หยุดหย่อนการตระเวรขับรถขึ้นเขาลงดอยไปเรื่อยๆ.....
ก่อนหน้านี้เราก็เคยได้ดูข่าวเกี่ยวกับไฟป่า มลพิษที่เกิดจากไฟป่า ในพื้นที่ภาคเหนือของไทย รวมถึงฝั่งพม่าและลาวอยู่ตลอด แต่3วันที่อยู่ที่นี่ได้เห็นกันจะจะกับตา หากมองจากยอดเขา หลายทิศทางจะเห็นมีควันไฟขึ้นมา ยังมีอีกหลายจุดที่ไหม้กันจะๆเห็นเป็นเปลวไฟริมทางถนนลาดยางกินพื้นที่เป็นไร่ ส่งไอร้อนขึ้นมาถึงคนที่อยู่บนทางสัญจร

เชียงรายวันนี้ฟ้าปิด อาจเพราะเมฆ แต่ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะควัน เชียงรายวันนี้มองไปไม่เห็นเทือกเขานางนอน ขึ้นดอยสูงมองลงมาก็ไม่เห็นทะเลสาบเชียงแสน

มาเชียงรายบ่อยมากๆทั้งด้วยเรื่องเที่ยวและเรื่องงาน แต่คราวนี้แปลกกว่าทุกที คือ มาดูที่ดิน... ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีความคิดจะสะสมสมบัติพัสถาน เพชรนิลจินดา ที่ดิน ทอง น้ำมัน (คงเพราะไม่มีตังค์ด้วยละมั้ง) แต่สาเหตุที่มาดูที่คราวนี้ก็เพราะว่า เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว มีพี่คนหนึ่งซึ่งเป็นคนเชียงราย เปรยๆว่ามีที่ดินแปลงนึงบนเขา สวย สงบ และราคาไม่แพง ตอนนั้นในใจมีความคิดอยากจะปลูกต้นไม้ปลูกป่า อยากอพยพจากเมืองกรุงมาอยู่แถวนี้ แต่ก็ไม่มีตังค์หรอก เลยไปยุให้แม่มาดูที่ดินผืนนี้ โดยที่ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนักยุแล้วก็ลืมเลย จากวันนั้นผ่านไปหนึ่ง มารู้อีกทีแม่ซื้อที่บริเวณนั้นมาสามสี่แปลง รวมกันเป็นพื้นที่ไม่มากแต่ก็ไม่น้อยเลยทีเดียว แม่พูดว่า "ไหนมาบอกให้ซื้อที่ แล้วก็ไม่เห็นไปสนใจเลย จะทำอะไรก็ไปทำสิ"

...วันนี้พื้นที่ดินที่ได้ไปเหยียบ ที่ดินที่แม่ซื้อมา เพิ่งจะถูกคนเลี้ยงวัวเผาเพื่อให้หญ้าขึ้นมาสำหรับเป็นอาหารวัวไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ไฟไหม้กินบริเวณเป็นไร่ๆ ดีที่รถดับเพลิงมาทันการณ์ ไม่ไหม้ไปถึงบ้านคนบนเขานั้น

คิดๆไปแล้วไฟไหม้ป่านี่มันอยู่ใกล้ตัวเราอย่างไม่น่าเชื่อ เท่าที่เห็นกับตาตัวเอง ภูเขาของเชียงรายทุกวันนี้ 90% เป็นเขาหัวโล้นหรือไม่ก็ป่าเสื่อมโทรม อีก 10% เป็นไร่ นา สวน ปลูก ข้าว ข้าวโพด ถั่วเหลือง ปาล์ม หรือไม่ก็ยาง สัก ทั้งหมดก็เพื่อผลทางเศรษฐกิจเท่านั้น ป่าไม้หมดไปแล้วเป็นความจริงที่น่ากลัวแต่หลายคนก็ยังไม่รู้ิสึกอยู่ดี

ตอนแรกที่เห็นว่าที่ดินของแม่ถูกไฟไหม้ และก็แทบไม่มีต้นไม้อยู่ ก็รู้สึกเสียดาย แต่ตอนนี้มาคิดอีกที ก็ดีเหมือนกันจะได้ปลูกต้นไม้ไง ปลูกให้เป็นป่า สวน ไร่ นา ในแบบที่คนอยู่ร่วมกันกับธรรมชาติอย่างไม่เบียดเบียนจนเกินไป ไม่แน่ว่าวันนึงข้างหน้าที่นี่อาจจะเป็นบ้านใหม่ของเรา ของนก ของสัตว์ต่างๆก็ได้ พื้นดิน ภูเขา มองไปสุดลูกหูลูกตาแล้วยังไม่รู้เลยว่าจะเอาแรงเงินแรงกายจากไหนมาทำเหมือนกัน ต้องค่อยๆคิดกันไป

เมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา ได้ดูรายงานข่าวเรื่องการบุกรุกพื้นที่อุทยานแห่งชาติที่สุราษ โดยผู้มีอิทธิพล นักการเมืองท้องถิ่นจ้างคนต่างด้าวเข้าไปตัดไม้ ออกไปขาย และทำให้เป็นป่าเสื่อมโทรมจากนั้นก็ใช้อำนาจในทางที่ผิดออกกรรมสิทธิ์ที่ดิน ทั้งๆที่เป็นพื้นที่อุทยาน นอกจากนี้ยังมีเจ้าหน้าที่ป่าไม้ถูกลอบฆ่าไปแล้ว 2 คน

ปัญหาป่าไม้มีรอบด้าน ทั้งจากผู้คนที่เห็นแก่เงินเงินเงิน ทั้งๆที่มีจนล้นก็ยังไม่พอใจ หรือจากผู้คนที่ต้องทำมาหากินเลี้ยงปากท้อง เผาป่าเพื่อทำมาหากิน รวมถึงคนที่นิ่งเฉยดูดายเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกะตู ไม่ว่าจะกลุ่มไหนก็ตาม แต่พวกเราทั้งหมดก็กำลังทำลายป่า ทำลายตัวเองกันอยู่

...เขียนมาได้ถึงตรงนี้ เสียงซ่าๆจากฝนที่เทลงมาก็ดังขึ้น (ช่วงนี้กรมอุตุเค้าแม่นแฮะ)ไอเย็นจากฝนเข้ามาทักทาย เหมือนจะบอกว่า ป่าไม้ ภูเขา ยังมีหวังอยู่บ้าง ฝนตกดีอย่างนี้ พรุ่งนี้ฟ้าคงใส ไฟป่าคงดับลงได้ชั่วคราว ฝนบอกให้รู้ว่า เราไม่เคยยิ่งใหญ่เหนือธรรมชาติ โฉนดที่ดินไม่ใช้สิ่งที่บอกความเป็นเจ้าของป่านี้ ดินนี้ ภูเขานี้ ....ไม่ใช่และไม่มีวันใช่

นางเอ๊กนางเอก

Poppy-โนดะ เมงุมิ-Miranda July-you Know who

บ่อยครั้งที่เพื่อนฝูงมักมาทักว่า เฮ้ย แกเหมือนนางเอกในหนังเรื่องนี้เรื่องนั้นเลยหว่ะ

แหมพูดมาเท่านี้รู้สึกฟังดูดีไงไม่รู้ เหมือนนางเอก ฮ่าๆ

พอเริ่มมากเข้าก็เริ่มคิดสงสัยว่า เอ๊ะหรือเราเป็นคนบุคลิกโหลๆเลยโดนหาว่าเหมือนคนโน้นคนนี้เยอะไปหมด แล้วแต่ละคำกล่าวอ้าง มองผ่านๆจะพบว่ามีแต่ผู้หญิงเพี๊ยนทั้งนั้นเลยนี่หว่า ว่าแล้วก็ต้องลองเอาเหล่านางเอกทั้งหลายที่ได้รับยกย่องให้เป็นมาดูซะหน่อย อยากรู้ว่าพวกเธอมีอะไรที่คล้ายคลึงกันมากน้อยแค่ไหน และคล้ายคลึงกับตัวเราจริงอย่างว่าหรือไม่

อืมมมม เริ่มไม่ถูกแฮะ ...

Poppy จาก Happy go Lucky หญิงสาววัยสามสิบที่อารมณ์ดีและมองโลกในแง่ที่สวยงามแต่ไม่ใช่บ้องแบ๊ว เป็นคนที่มีบุคคลิกภาพโดดเด่นแตกต่างเป็นอย่างมาก บางคนอาจจะมองว่าเธอเพี๊ยนๆก็ไม่แปลก คิดถึงตรงนี้แล้วยังรู้สึกว่าเราก็ไม่ได้เหมือนขนาดนั้นซะหน่อย แต่ถือว่าเป็นคำชมนะ ถ้าหากว่าเหมือนจริง

คนต่อมา Nodame หญิงสาวสุดพิเศษอีกคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเองสุดๆ แต่ไม่เคยรู้ตัวเอาซะเลย นอกจากมีพรสวรรค์และความมุ่งมั่นแล้ว ยังเป็นคนสับสนแต่ก็ร่าเริงสุดๆ แต่ที่เค้าว่าเหมือนก็คงไม่พ้นเรื่อง ความซกมก ห้องรก ไม่สระผมอะไรทำนองนี้

จะยังไงก็ตามเธอเป็นคนดัง ดังมากทีเดียว ดังนั้นถ้าหากโดนหาว่าเหมือนโนดาเมะ ก็ถือเป็นคำชมอีกคำโตๆแล้วกันเนอะ

คนสุดท้าย Miranda July สาวติสต์แตกสุดขั้ว แต่ก็เป็นผู้หญิ๊ง ผู้หญิง เป็นคนมีอะไรอัดอยู่ในหัวเยอะจนต้องปล่อยมันออกมาให้ได้เห็นกันเสมอๆ และเธอเป็นคนจริงจัง จริงใจนะเราว่า สรุปแล้วเธอมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวสุดๆไปอีกแบบหนึ่ง ถ้าถูกหาว่าเหมือนเธอคนนี้ก็ต้องถือเป็นคำชมอีกอยู่ดี

สรุปแล้วก็หาข้อสรุปไม่ได้ว่าสามคนนี้และตัวเรา...เค้าเหมือนกันยังไง แต่ที่แน่ๆสามคนนี้เป็นผู้หญิงที่เป็นตัวเองอย่างได้ใจจริงๆ คงเป็นสิ่งนี้แหละมั้งที่พวกเค้าเป็นเหมือนๆกัน....ก็เค้าเป็นนางเอกนี่นะ ฮิ

.

หนึ่ง คนกวนๆ
สอง คนห้วนๆ
เป็นเรื่องง่ายๆถ้า พูดว่า มันไม่ได้หมายความว่้าเค้าเป็นคนไม่ดีหรือไม่น่าคบหา
แต่เป็นเรื่องไม่ง่ายเลยเวลาเจอจริงๆ ถ้าไม่มีสติพอ เราก็จะเผลอมีความคิด re-act ทันที

ในทางกลับกัน
หนึ่ง คนพูดดี
สอง คนพูดหวาน
ไม่ได้แปลว่า เค้าเป็นคนดีเสมอไป

จำเอาไว้นะ จปณ.

My first Chiropractic curing

เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อวันเสาร์ที่แล้วนี้เอง จู่ๆก็รู้สึกปวดหลังมากผิดปกติ ซึ่งเป็นช่วงกระดูกสันหลังที่บั้นเอว จนในที่สุดเมื่อวานนี้ก็ได้ตัดสินใจไปพบหมอดอน ซึ่งเป็นหมอกระดูกที่รักษาด้วยวิธีChiropractic ตอนรอก็รู้สึกตื่นเต้นบวกนอยๆนิดหน่อย เพราะเคยเห็นฉากในหนังที่หมอจับคนไข้บิดตัวอย่างเร็วจนเสียงกระดูกลั่นดังๆ

ก่อนเข้าไป พยาบาลใ้ห้นั่งดู วีดีโอความรู้เกี่ยวกับศาสตร์การรักษาแบบแผนนี้ หลักใหญ๋ใจความคือการอธิบายว่า เส้นประสาทการคุมอวัยวะทุกส่วนของเรานั้นมาจากกระดูกสั้นหลัง และสั่งการโดยสมอง ถ้าหากว่าเรามีกระดูกสันหลังที่ ผิดที่ผิดทาง ก็จะทำให้ระบบทั้งหมดรวน การจัดกระดูกก็คือการฟื้นฟูให้กระดูกกลับมาปรกติ เพื่อให้ร่างกายซ่อมแซมตัวเอง

เอาละว่ะ คงไม่เป็นอะไรมาก

หายใจเข้าลึกๆออกยาวๆ.....

คุณหมอ : ซาหวัดดีขรับ (หมอเป็นฝรั่ง)

อาการเป็นยังไรบางขรับ

เรา: ก็ปวดหลังค่ะ แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว

คุณหมอ: แล้วนอกจากนั้นหล่ะ มีอะไรอีกบ้าง เคยประสบอุบัติเหตุมั้ย เคยผ่าตัดมั้ย

เรา: ก็มีปัญหาปวดหัวเข่าค่ะ เป็นมาไม่ถึงปี แล้วก็อืมม เคยตกจากโต๊ะ แล้วก็ตกจาก inline skate แต่ว่าก็นานมากๆแล้วค่ะ เป็นสิบปีแล้ว

จากนั้นหมอก็ขอดูหลัง เสร็จแล้วก็ให้นอนหงาย แล้วให้ยกเท้าสองข้างขึ้นแตะมือหมอที่วางลอยอยู่กลางอากาศ แล้วให้ยกสลับกันทีละข้าง "โอเคยกได้ไม่ปวดแสดงว่าไม่น่าจะมีปัญหากับหมอนรองกระดูกสันหลังนะขรับ" จากนั้นก็ให้นอนคว่ำบนเตียง หมอสั่งให้พยาบาลใช้เครื่องอะไรซักอย่าง ทำการบรรเทาอาการเฉพาะหน้าก่อน ให้กล้ามเนื้อดีขึ้น ให้ความรู้สึกเหมือน acupuncture แบบจีน ผ่านไปสิบนาทีเกือบจะหลับไป

หมอก็เข้ามาดูที่ปลายขาแล้วก็บอกว่า "ขาสองข้างยาวไม่เท่ากัน ขาซ้ายยาวกว่าขาขวาประมาณ 2 ซม. เคยสังเกตบ้างมั้ย"

"......."

คุณหมอ : เคยเป็นโปลิโอหรือเปล่าขรับ หรือว่าเคยขาหัก กระดูกหักบ้างมั้ย

เรา: ไม่ค่ะ

คุณหมอ : อย่างนั้นแปลว่าเป็นการขาเท่ากันแบบปลอม คือเกิดจา่กกระดูกเชิงกรานเปิดออกไม่เท่ากัน(อะไรประมาณนี้เท่าที่คิดว่าแปลถูกนะ)

คุณหมอ : แล้วทำไมคุณถึงใช้ภาษาอังกฤษได้ดีละขรับ เรียนที่united state เหรอขรับ นอนตะแคงด้วยขรับ 1 2 3 แล้วหมอก็บิดจับเราบิดตัวอย่างแรง กร๊อกกกกกกกกกกก ดีขรับดี

เรา:..... !!!!!!!

คุณหมอ : เรียนหรือทำงานอยู่ขรับ หันอีกข้างขรับ กร๊อกกกกกกกก บิดทีที่2

เรา : ทำงานค่ะ !!! อ๊ากกกกกก

คุณหมอ : ทำอะไรขรับ กร๊อก บิดทีที่3

เรา : ...ทำงานออกแบบค่ะ

คุณหมอ : ออกแบบอะไรขรับ กร๊อกกกกกกกบิดทีที่ 4

เรา : เอ่อ เครื่องเขียน ของขวัญอะไรประมาณนี้ค่ะ

คุณหมอ : เหรอขรับ กร๊อกกกกกกก คราวนี้หักคอไปซ้าย แล้วหักไปขวาอีกที

เรา : จ๊ากกกกก เริ่มอยากหัวเราะเหมือนบ๊อบบี้ ใน happy go lucky แล้วววว

คุณหมอ : ทีนี้นอนคว่ำนะขรับ แล้วก็เอาฝ่ามือเท่าใบพายอัดหลัง อีกสองสามที เหมือนหนังจีนหรือเปล่า่ว่ะเนี่ย

คุณหมอ : โอเคขรับ ลองลุกขึ้นยืน เป็นยังไงบ้างขรับ เจ็บไหมขรับ

ผมต้องการให้คุณมารักษาสัปดาห์ละครั้ง แล้วเราจะดูอาการต่อจากนี้อีกทีนะขรับ บางทีถ้าขาคุณเท่ากันแล้ว เข่้าคุณอาจจะดีขึ้นเองก็ได้

.....

ตอนออกมาก็เหวอๆ งงๆอยู่ สรุปแล้วหมอหลอกชวนคุยไปมาเพื่อไม่ให้ตกใจเวลา่โดนหักตัวนี่เอง

ที่น่าแปลกคือ พอกลับมาแล้วอาการปวดหลังก่อนไปหาหมอหายเกือบจะเป็นปลิดทิ้ง แต่อาการยอกและแปล๊บๆไปตามกระดูกที่หมอหักมาเยือนแทน --'

บทเพลงของเจ้านกกระจอก

หากใครเคยอิ่มกับการดูผลงานที่สร้างชื่อของ Majid Majidi มาบ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็น Children of heaven หรือ The color of paradise คิดว่าคงจะไม่ผิดหวังกับ The song of sparrows อย่างแน่นอน สำหรับเราแล้ว Majid Majidi ถือเป็นคนทำหนังขั้นเทพ

ในThe song of sparrows เค้าใช้ท่วงทำนองการเล่าเรื่องในแบบที่ไม่แตกต่างจาก Children of heaven มากนัก มาจิดมักนำเอาเรื่องของคนสามัญ คนชนชั้นล่างในสังคมมาบอกเล่า บนพื้นผิวบอกเล่าความทุกข์ยากลำบากของการดำรงชีวิตของคนจน บ้างเคราะห์ซ้ำกรรมซัด แต่ในอีกมิติเค้านำเสนอความสวยงามของชีวิตอย่างที่มันเป็นอยู่อย่างไม่ทำให้เรารู้สึกว่ามันถูกแต่งแต้มขึ้น ซึ่งมิติหลังนี้มักเด่นและฉายแสงกว่ามิติของความทุกข์ยาก จนหนังของเค้าแทบไม่เคยเป็นหนังเศร้าสะเทือนใจ แต่กลายเป็นหนังที่เติมเต็มและให้กำลังใจผู้คน

สิ่งหนึ่งที่เป็นเหมือนความเชื่อที่มักออกมาในหนังของมาจิดคือ ความแปรเปลี่ยนของชีวิต ไม่ว่าเรื่องที่เราเจอมันจะดีเพียงไหน ในอีกอึดใจถัดมาเราอาจถูกผลักลงมาจากที่สูงนั้น เจ็บสะบักสะบอม หรือบางครั้งที่เราเจอความซวยเข้าให้ ความซวยนั้นที่สุดมันก็จะนำพาเราไปสู่อีกสิ่งหนึ่ง อีกสถานการณ์หนึ่ง ได้เห็นอีกด้านหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกใหม่กับชีวิตเสมอๆ

Children of heaven เราได้เห็นหัวใจที่ใสสะอาดของเด็กน้อยยากจน เด็กน้อยจากสวรรค์ไม่เป็นคำพูดที่เกินไปเลยจริงๆ

The song of sparrows เราได้เห็นหัวใจของปุถุชน ผู้มีึความอ่อนโยน รักครอบครัว ใจดี เอื้อเฟื้อ ซื่อตรง ในขณะเดียวกับก็มีด้านของความเห็นแก่ตัว คิดคด ยึดมั่นถือมั่น อ่อนแอ แล้วก็ได้เห็นหัวใจที่ซื่อแต่แกร่งเกินเด็ก

สรุปแล้วเชียร์ขาดใจให้ไปดูครับ ตอนนี้เข้าที่ House rca เท่านั้น ไปดูด่วนๆนะเพื่อนๆ

ปลดปล่อย "ทิเบต" 50 ปีแห่งการถูกจองจำ

วันนี้ไปฟังเสวนาเนื่องในโอกาสที่ธิเบตถูกจีนยึดครองมาครบ 50ปีแล้ว
ไม่สามารถเขียนเล่าเรื่องราวอะไรได้ เพราะปมปัญหาที่เกิดขึ้นนั้นซับซ้อนและมีหลากหลายมิติ
แต่ก็มีประเด็นหนึ่งที่ รู้สึกติดใจทำให้ต้องกลับมาทบทวน
คือประเด็นที่ว่า ทำไมคนไทยจึงมักจะเิพิกเฉยต่อความเดือดร้อนของเพื่อนมนุษย์ เช่นสถานการณ์ของศาสนาพุทธในพม่า การรุกรานธิเบตของจีน เป็นต้น
สังเกตดูได้จากกลุ่มคนที่มาร่วมงานเสวนาก็เป็นกลุ่มคนเล็กๆจำกัดวงแคบๆ มีแต่เด็กแนว พี่แนว ลุงแนว
ลองคิดๆดู ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะคนไทยเราโดยส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบคิดมาก คิดลึก คิดจริงจัง ไม่ชอบความซีเรียส ชอบอะไรชิลล์ๆไปวันๆมากกว่า ก็ถามเพื่อนว่าอะไรที่ทำให้เราเป็นเช่นนั้น เพื่อนให้ความเห็นว่า น่าจะมีพื้นฐานมาจากเรื่องการศึกษา การสอน ไม่ได้ปลูกฝังให้เราชอบคิด
ส่วนหนึ่งที่เราเห็นได้น้อยในสังคมไทยคือ"การออกมาแสดงจุดยืนของตัวเองเพื่อคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนใช่ญาติใช่คนร่วมชาติ" คนไทยเราเห็นแก่ตัว...จริงหรือ
อีกส่วนหนึ่งคือ ข่าวสารที่มาถึงเราก็มีผลอย่างยิ่ง การนำเสนอข่าวสารความเป็นไปของโลกที่ไม่ใช่เรื่องเศรษฐกิจ และเป็นเชิงลึกนั้นหาได้น้อยแทบจะไม่มีให้เห็นให้อ่านกัน แต่มันก็เป็นสิ่งที่สะท้อนกันกลับไปกลับมาไม่ใช่หรือ คนเสนอข่าวก็ทำข่าวที่ผู้บริโภคอยากอ่าน ข่าวฆ่ากันตาย ข่าวดารา

สุดท้ายแล้วลำพังแค่ตัวเรา ความรู้งูๆปลาๆกะลาครอบอยู่อย่างนี้ ไม่มีปัญญาตอบคำถามเหล่านี้ของตัวเองได้ คงได้แต่กลับมาเริ่มที่ตัวเราเองก่อน หยุดมองแต่ตัวเองซักครู่ แล้วมองดูรอบๆตัวให้มากกว่านี้ ความละเลยของเราจะได้น้อยลงอีกหน่อย แล้วเริ่มมองคนอื่น มองสังคม มองโลก มองความเป็นจริง

.

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้มีอาการเหมือนคนกลวงๆ
นิยามให้เพื่อนฟังว่า "ไม่มีทุกข์ให้ภาวนา" หรืออาจจะประมาณว่า "มีแต่ตัวเอง"
มันบอกไม่ถูกว่า "แกอยากจะทุกข์...เหรอว่ะ?" ก็ไม่น่าจะใช่นะ
แต่มองย้อนไปเมื่อเวลาที่เราทุกข์ แล้วเราได้กระเสือกกระสนเอาตัวรอด
มันเหมือนจะคิดอะไรได้เยอะ...อย่างไม่น่าเชื่อ

จะว่าความจืดชืดของชีวิตตอนนี้มันก็ทุกข์ไปอีกแบบ ทุกข์กับความกลวงในช่องท้อง
แต่ว่าอะไรๆก็ไม่แน่เสมอไป
เพื่อนเล่าว่า อยู่ๆก็ได้รู้ว่าพี่ที่รู้จักคนหนึ่งเป็นมะเร็งอยู่ได้อีกไม่นาน ทั้งๆที่เพิ่งรู้ตัว และเพิ่งมีอายุยี่สิบกว่าๆ
ความทุกข์อาจจะมาเยือนแบบกระทันหันเมื่อไหร่ก็ได้ เราจึงต้องเตรียมใจให้พร้อมเสมอๆ

วันนี้ได้เรียนรู้ว่า ไม่มีความทุกข์ของตัวเองให้ภาวนา ก็ภาวนาเพื่อผู้ที่ทุกข์สาหัสกว่าเราซึ่งมีมากมายก่ายกองก็ได้ เพื่อที่ว่าหากวันพรุ่งนี้ต้องตายจะได้ไม่เสียดายการมีชีวิตอยู่

หลวงพี่ฟับที

ปลงผม

(ใครคิดเหมือนเราบ้างว่า ได้เห็นรูปนี้ปุ๊ป เห็นหน้าตาท่าทางของหลวงพี่นิตอนปลงผมพี่พีท คิดถึงหลวงพี่นิและความตั้งใจจริงในทุกๆงานที่ทำของท่านจริงๆ) ต่อไปก็กอดพี่พีทไม่ได้แล้วสิ

no coming no going, พี่พีทก็ยังอยู่ตรงนี้

ธรรมสวัสดีพี่น้องทางธรรมที่รักทุกท่านคะ

วันนี้ วันที่ ๘ มีนาคม พวกเราสังฆะที่หมู่บ้านพลัมมีความสุขมากคะที่ได้เข้าร่วมพิธีบวชที่วัดบน หมู่บ้านพลัม วันนี้พี่พีทได้เกิดใหม่แล้วและมีชื่อใหม่ว่า Pháp Thi (ฟับที) หลวงปู่แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า True Dharma Offering เกิดอยู่ในครอบครัว Golden Lotus Family (แต่ละกลุ่มที่หลวงปู่บวชให้ท่านจะตั้งชื่อกลุ่มให้คะ) บวชพร้อมกันทั้งสิ้น ๔๖ รูป ที่ฝรั่งเศส ๑๐ รูป ที่เมืองเว้ เวียดนาม ๓๖ รูป (ที่เวียดนามเป็นการบวชออนไลน์คะ)
ส่งรูปที่หลวงพี่ถ่ายมาให้ดูเล่นๆก่อนนะคะ ช่วงทำพิธีนั่งอยู่ด้านหลังจึงได้รูปด้านหลัง เดี่ยวอาทิตย์หน้าได้รูปที่หลวงพี่ช่างภาพถ่าย จะส่งไปให้ดูอีกนะคะ

ด้วยลมหายใจและรอยยิ้มแห่งความสุข
หลวงพี่นิรามิสา

ปล.ตอนแรกเราจะเอาไปโพสต์ใน สังฆะใจอ่ะ แต่ว่าจำพาสเวิรดไม่ได้ทำไงดี

My first published poem.

In the early sunlight kiss,
Red roses,
Green leaves,
And blue sea
Vivid
in the name of white.

In the midday canvas of the seashore,
Sand,
Clouds,
And gulls
Painted
in the name of white.

In the late night shadow,
The moon,
The stars,
And the Milky Way
embrace the darkness,
in the name of white.

In the before time realm of the mind,
Purity,
Peace,
And bliss
Glow
in the name of white.

What are you looking for?

Love?

Understanding?

Repect?

Trust?

Path?

Chance?

Strength?

Hope?

Forgiveness?

Freedom?

Happiness?

Peace?

Truth?

Whatever it is.

Look inside yourself.

...I'm telling myself over and over again.

ถึงความกลัว ผู้เป็นเพื่อนตายของฉัน

เวลานี้ ฉันกำลังติดกับ
ติดกับความดี
ติดกับความสุข
ติดกับความถูก
ติดกับความเหมาะสม
ติดกับความเชื่อ
ติดกับกระแส
ติดกับ ไม่ขยับเขยื้อน

ปล. คิดถึงเธอทุกวัน

.

To loosen a knot, we need no force but understanding.

.

Dried leaf was ripped from a limb of a jasmine tree.
While she was falling down to the ground, a gossamer has got her from dropping.

She cleaves to it,
spining there in the air, round and round, back and forth.

She utter with a sigh...
"No one can hold the death my dear gossamer"

By chance

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้เจอกับพี่คนหนึ่งโดยบังเอิญในลิฟท์ จะว่าไปแล้วเราไม่เคยเจอกันด้วยความตั้งใจซักครั้ง

เพราะครั้งแรกที่เรารู้จักกันเมื่อซัก 4 ปีที่แล้ว ก็เกิดจากความบังเอิญ พี่ปุ้มและแฟนชาวญี่ปุ่นของเค้าดั้นด้นพาตัวเองไปถึงอินเดียเหนือ และเราเจอกันโดยบังเอิญที่เกสเฮ้าส์เก่าๆแห่งหนึ่งในเมืองเลห์ แล้วก็มีโอกาสได้รวมหัวกันเช่ารถจิ๊ปท่องเที่ยวด้วยกันหนึ่งวัน

พอได้เจอกันอีกครั้งก็ไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย เพราะต่างเบียดอยู่ในลิฟต์คนละมุมซึ่งมีคนประมาณสิบกว่าคนได้ ได้แต่ส่งซิกบอกกันว่า จำได้นะๆ

ตอนนี้ได้ข่าวที่น่าตื่นเต้นว่า พี่เค้ามีลูกสาวแล้วชื่อน้อง leh ที่ได้ชื่อนี้ก็เพราะว่า น้องเลห์เป็นผลิตผลจากการไปท่องเที่ยวเมืองเลห์ครั้งนั้นนั่นเอง

แม้น้องเค้าจะเกิดนานแล้วแต่เราเพิ่งได้รู้เพิ่งได้ตื่นเต้น

หวังว่าหากเราบังเอิญเจอกันครั้งหน้าคงได้เจอน้องเลห์ตัวเป็นๆบ้าง

once...in memory

ครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่ได้ไปยืนอยู่บนเขาสูง 12,000 ฟุตเหนือน้ำทะเล อันเป็นที่ตั้งของ Leh Palace ประเทศอินเดีย แม้ว่าจะเป็นสถานที่ที่โด่งดังมากที่หนึ่งของเมืองนี้ แต่วันนั้นกลับไม่มีใครเลยซักคน อากาศแห้ง แสงแดดจ้า และลมหนาว พัดมาตลอดอย่างไม่มีวี่แววจะหยุดพัก ฉันมองผ่าน ที่ว่าง อากาศ และธงอันศักดิ์สิทธิ์ไปที่เทือกเขาหิมะที่บดบังขอบฟ้า เมื่อเบือนลงไปเบื้องล่างก็จะเห็นภาพตึกราบ้านช่องของเมืองเลห์

สถานที่เช่นนี้ ที่ตรงกลางระหว่างฟ้ากับดิน เตือนให้ฉันนึกได้ว่า ตัวเราที่แสนเล็กและธรรมชาติอันแสนยิ่งใหญ่ อยู่ร่วมกันในที่ว่างเดียวกัน

ฉันก้มลงหยิบหินที่พื้นขึ้นมาก้อนหนึ่ง แล้วถามตัวเองว่า หินก้อนนี้มีอะไรต่างไปจากหินที่พื้นดินข้างล่างบ้างหรือไม่

ครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่ได้ไปนั่งลงข้างลำธารสายเล็กๆซึ่งมีต้นกำเนิดมาจาก เกลเซียร์ที่ละลายบนยอดเขาหนึ่งในจำนวนไม่รู้กี่ร้อยพันในเทือกเขาหิมาลัยแห่งนี้ เสียงน้ำไหลกระทบหินในร่องลำธารนำความสงบมาให้กับจิตใจที่วุ่นวายได้อย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อกวักมือลงไปเพื่อเอาน้ำขึ้นมาดื่มและล้างหน้า ฉันรู้สึกว่า นี่คงเป็นน้ำที่สะอาดที่สุด พิเศษที่สุด ในเมื่อหิมะบนเทือกเขาสูงนี้ หล่นมาจากฟ้า แล้วก็ละลายลงมาอยู่ในธารน้ำเล็กๆมากมาย ก่อนจะไหลไปรวมกันเป็นแม่น้ำอินดัส ก่อนที่จะลงเรื่อยไปให้คน กิน ดื่ม อาบ ปล่อยของเสียและซากศพต่างๆลงไป

ฉันชะโงกมองลงไปจากทางที่ถูกตัดไว้ลัดเลาะรอบแนวเขาสู่แม่น้ำอินดัส แม่น้ำอินดัสสำหรับฉัน มันดูบ้าคลั่งอย่างไม่มีที่สิ้นสุด น้ำไหลเร็ว แรงและมีทิศทางสะเปะสะปะเป็นร้อยๆทิศทาง บางแห่งเห็นเป็นน้ำวน บางแห่งกระแทกกับหน้าผาส่งเสียงที่น่ากลัวจับใจเมื่อคิดว่าคงไม่ได้รับความปราณีใดๆหากตกลงไปในแม่น้ำแห่งนี้

ฉันถามตัวเองว่า น้ำใสในลำธารจากเกลเซียร์ ในแม่น้ำอินดัส ในคงคา หรือน้ำจากก๊อกที่บ้าน ต่างกันอย่างไร อะไรคือศักดิ์สิทธิ์ อะไรคือธรรมดา อะไรคือสายน้ำแห่งชีวิต อะไรคือสายน้ำที่น่าสะพรึงกลัว อะไรคือสะอาด อะไรคือสกปรก อะไรคือธรรมชาติของน้ำ อะไรคือธรรมชาติของสิ่งที่เจืออยู่ในน้ำ อะไรที่ทำให้ฉันสร้างการแบ่งแยกจำกัดความสิ่งต่างๆออกจากกัน ทั้งที่สายน้ำเหล่านี่ต่อเนื่องกันไปไม่เคยขาด

ทั้งหมดที่ว่ามานี้ จึงเป็นข้ออ้างที่มีน้ำหนักสำหรับการ กลับไป เพื่อเข้าใจ หรือเพื่อสงสัยมากขึ้นก็ไม่รู้ ณ ดินแดนชมพูทวีป เป็นครั้งที่ 3

เพื่อนๆ let's go!

เติมท้องน้องหมาให้อิ่ม ภาค ๑

เมื่อวัน อาทิตย์ที่ ๒๒ กุมภาที่ผ่านมา พวกเราได้ไปเยี่ยมน้องหมา แมว ถึงบ้านคุณป้านิดา ครอบครัวนี้ใหญ่ขนาด ประมาณ ๕๐๐ ชีวิตได้ค่ะ ประกอบด้วยหมา ๓๐๐ แมว ๒๐๐ ตัว

คุณป้าฝากขอบคุณ และอนุโมทนากับเพื่อนๆพี่ผู้ร่วมกันลงขัน บริจาคมาได้ทั้งหมดเป็น เงิน 12560 บาท
ซึ่ง นำไปซื้อเป็นอาหารหมาและแมว จำนวน 60 กิโลกรัม และที่เหลือเป็นเงิน10000 บาท บริจาคเป็นเงินไปนะคะ ขอขอบคุณ เพื่อนๆจู ชาววิลล่าลาวาณา พี่แน๊ต พี่โก๋ พี่ดวง หญิง นิ้ง นภา นิ่ม ป่าน พี่แจ๊ค พี่แจ๋ว น้องหนิง ชัช อาจารย์มิชิตา ที่ร่วมใจกันเติมท้องน้องหมาให้อิ่มกันค่ะ


ได้ฟังคุณป้านิดาเล่าเกี่ยวกับการดูแลหมา คุณป้าบอกว่า มีค่าใช้จ่ายถึงวันละ 3500 บาท เงินนี้เป็นค่าอาหาร ค่าน้ำ ไฟ ค่าจ้างลูกจ้าง 2 คน เป็นผู้ช่วยดูแล คุณป้าบอกว่าทำมา 30 ปีแล้วค่ะ ตลอดมาเวลาได้ออกทีวีก็มีทั้งคนใจดีเอาอาหารมาเลี้ยง และมีทั้งคนที่ใจร้ายเอาหมามาทิ้งให้คุณป้าเพิ่มขึ้นเรื่อยมา

สำหรับใครที่คิดจะซื้อสัตว์เลี้ยงมาเลี้ยงก็อยากจะให้คิดกันให้รอบคอบนะคะว่าเราดูแลเค้าไหวหรือเปล่า ก็จะช่วยกันลดปัจจัยให้เกิดสัตว์ที่ถูกทอดทิ้งน้อยลงค่ะ

คุณป้าบอกว่า ตอนนี้ก็มีความช่้วยเหลือจากมเกษตรมาทำหมันให้หมา และเว็บพันธุ์ทิพย์ทำให้แมว ส่วนเมื่อใดที่ไม่มีเงิน คุณป้าก็จะไปกู้เงินด่วนมาซื้ออาหารให้หมาและแมว ไม่เคยปล่อยให้อด

หากเพื่อนๆคนไหนสนใจอยากให้ความช่วยเหลือ สัตว์ที่ถูกทอดทิ้งซึ่งจริงๆพวกเค้าก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ของเราเช่นกัน ก็ติดต่อคุณป้าได้ค่ะ ที่เบอร์ 0816128334 จักรคิดว่าจักรกับเพื่อนๆน่าจะมีโครงการสองในอนาคตอันใกล้นี้ค่ะ แล้วจะแจ้งข่าวให้ทราบกันต่อไปนะคะ ขอบคุณจากใจค่ะ

อาหารน้องหมา


มีทั้งตัวเล็กตัวใหญ่

คุณป้านิดา

ร้อนแต่ก็สดใส

ความสุขที่เท่

บันทึกย่อ จาก บรรยายธรรม โดย พระอาจารย์มิซูโอะ คเวสโก

ไม่ว่าวันเวลาที่ผ่านไปแล้วจะเป็นอย่างไร เราก็สามารถแก้ไขมันได้ทันที 'ในวันนี้'
อย่างเช่น องคุลีมาร ก็ยังสามารถกลับใจและออกบวชจนบรรลุธรรมได้

ใจของเรานั้นเป็นประธาน ถ้ารวยแต่ใจไม่ดี ก็หาสุขไม่ได้ "ใครๆก็อยากมีความสุขทั้งนั้น"
สุขที่เท่ ใจที่ดี มาจากการศึกษาพระธรรม
จิตอาศัยในถ้ำ ก็คือร่างกายของเรา ถ้าจิตอยู่ในถ้ำก็จะสงบ สบายใจ
"หายใจยาวววววววววววววววววววววววววว"

ความรู้สึกอยู่ที่ไหน จิตก็จะอยู่ที่นั่น เมื่อเรากำหนดให้ความรู้สึกอยู่กับร่างกาย จิตก็จะอยู่กับกาย ไม่ฟุ้งซ่าน
เวลาเรายืน เดิน เราก็กำหนดจิตที่เท้า ที่ก้าวเดินของเรา ไม่คิดอื่นๆ พร้อมกับลมหายใจของเรา
เวลายืน ก็ไม่ต้องหลับตา เพราะว่าจะล้ม(ฮา)

ใจที่สงบ ใจที่ดี นั้นคือ ใจที่มีศีล
ใจที่มีศีล คือ ใจที่ไม่ยินดียินร้ายกับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อารมณ์
ที่มาจาก หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ
สุขที่เท่ นั้น มาจาก ใจที่มี ศีล สมาธิ ปัญญา
"สุขกว่าความสงบนั้นไม่มี"


ขอให้เรามาเป็นคนรักสุขภาพใจ กันเถิด

หมายเหตุ ๑ได้ละเว้นการใช้คำศัพท์เทคนิก เช่น ทุขเวทนา สุขเวทนา สฏิปฐาน๔ อาณาปาณสติสูตร เป็นต้น เนื่องจากกระผมไม่ถนัดขอรับ
๒สุขที่เท่=สุขที่แท้ (แต่ได้เขียนให้อ่านออกมาเหมือนสำเนียงเจเปนของท่านมิซูโอะ เพื่ออรรถรสในการอ่านขอรับ)

.

สันติภาพ = ท้องฟ้า + หมาจรจัด + พี่ยาม + ร้านก๋วยเตี๋ยว + ร้านของชำ + รถเข็นขายพิซซ่า + กาแฟเย็น + เด็กขี่จักรยาน + มอเตอร์ไซค์รับจ้าง + กองขี้หมา + ร้านปะยาง + ขยะข้างทาง + พวงหรีด +คนต่างชาติ +นกกระจอก + ร้านข้าวแกง + บ้านไม้ + แสงแดด + พวงมาลัย

quickly

If I had twenty million dollars in a vault somewhere baby,

it wouldn't matter anyway

Cause the doctor told me that I'm dying slowly

So I guess I got to love you while I'm here baby

Did you know...the news said the sky is falling,

the globe is warming

my country warring,

leaders are lying,

time is running,

no where to go

I know we just met but baby could you love me

quickly, quickly

I want you to love me like you know the world is about to end baby, quickly

You said you didn't even know my name, but

told me we mind as well make ours the same

What do you think baby (no time)

Think it might as well be light years away, ohhh

We just better land on the stars before they come crashing down

cause I heard the news said

the sky is falling,

the globe is warming

my country's warring,

leaders are lying,

time is running, no where to go

I know we just met but baby could you love me

quickly, quickly

I want you to love me like you know the world is about to end baby,

quickly

-John Legend

.

it's the sweet taste of loneliness.
keeping my mouth shut I talk more than ever.
drawning in the air cause my soul need something else to breathe.
someone ask me about his song but I ask her to lick instead of listen.
I'm sitting typing telling myself what I'm feeling.
I guess I fail.
I'm dreamimg a blur dream.

.

หากใครเป็นคนขี้หงุดหงิดใจร้อน
ลองไปเดินสัมเพ็งสิคะ
ที่นั่นเราจะได้ฝึกความใจเย็นกับฝูงชนที่คราคร่ำ รถเข็น มอเตอร์ไซค์ขนของ
บนทางเิดินแคบๆแค่เมตรยี่สิบ

หากใครกำลังท้อแท้กับอุปสรรคที่เข้ามาในชีวิต
ลองไปเดินสัมเพ็งสิคะ
ที่นั่นเราจะได้เห็นผู้คนมากมายหลากหลาย
ที่ต่างกำลังต่อสู้เพื่อดำรงชีวิต
ป้าแก่ๆที่นั่งกับพื้น ส่งเสียงโฆษณาขายเครื่องคิดเลขอันละสี่สิบ ด้วยน้ำเสียงนักสู้อันไม่ย่อท้อ
แม่ลูกที่หอบเอาเตาถ่านมาย่างปลาหมึกแห้งขายกันบนพื้น (อันนี้เห็นแล้วทึ่งกะความพยายาม)
อื่นๆอีกมากมายที่สัมเพ็ง

จริงๆแล้วที่บอกว่าให้ไปเดินสัมเพ็ง เพราะถ้าเดินจนสุด ได้เห็นและคิดอะไรได้มากมายแล้ว

ปลายทางตัดกับเยาวราชมีโป๊วเกี่ยลำไยเจ้าเด็ดรออยู่

.

ปีใหม่ ขอเปลี่ยนสีบล็อคใหม่
หลายปีดีดักที่คนหมู่มากประณามว่า บล็อคแกสีมันมืดมนหดหู่ตลอดเวลา
เอาว่ะ ปีนี้ขอไบรท์ๆเลยเป็นไง ทำเป็นใส พยายามหารูปสวยของตัวเองมาใส่
(เลยเหลือแต่ลูกกะตา)55

ชิวตุง

keng tung part 2

flying kite

kite runners

fresh and young

tender and old



simple life

cola bear

mona mona

momo momo



ปล.สวัสดีปีใหม่เด้อ

แอ่วเชียงตุงฟุ้งกันใหญ่ ภาค ๑

วัดที่เค้าว่าถ้าไม่ไปเหมือนมาไม่ถึง ชื่อวัดอารายเนี่ย แป่ว

ขอฉายเดี่ยวซะหน่อย

สายรุ้งถุงพลาสติก แฮปปี้นิวเยียร์ เชียงตุงสไตล์

เพื่อนพเนจร

บูติกก็อยู่ในตลาด

ซี โต๋ว เฟิ่นโรยด้วยปาท่องโก๋ฉีก อาหารเช้าที่เค้าว่าอร่อยสุดๆ

ควัน คน ดอกไม้

ตลาด ที่เป็นเหมือนพารากอน รวมกะเจเจ ตลาดคลองเตย อนุเสาวรีย์

จริงๆแล้วเหมือนหัวใจของเมืองเลยตะหาก

บ้านชาวเชียงตุง สวยไม่ต้องแต่ง
อิมิเกรชั่นที่พวกเราไม่เคยต้องลงไปแสดงตัวเลย เอากะเค้าดิ

ไอ่พวกเด็กเนิรดส์

.

กลับมาถึงบ้านตอนเกือบหกโมงเช้า ฟ้ายังไม่สว่างดี
ลงจากแท๊กซี่ รอใครซักคนออกมาเป็นประตูให้
ไม่รู้ทำไม สายตาพาไปจับจ้องที่รั้วบ้านตรงข้ามอยู่เนิ่นนาน
พอเข้าบ้าน คำแรกที่ได้ยินก็คือ "น้องปิ๊งตายแล้วนะ ในผับที่ไฟไหม้ ออกมาได้แล้วแต่เข้าไปช่วยเพื่อน เลยไม่รอด"
น้องปิ้งอยู่บ้านตรงข้าม เล่นกันมาตั้งกะเด็กๆ

rest in peace, until we meet again.